Birbirimize Emanetiz

Hiç düşündünüz mü?  Tarihte uygarlığın ilk işareti nedir diye? Uygarlık deyince aklınıza ilk gelen tekerleğin icadı, ateşin bulunması olacaktır muhtemelen. Kastettiğim bu değil. Aslında ''uygar insan'' olmaktan bahsediyorum.

Antropolog Margereth Mead şöyle cevaplamış bu soruyu: ''Kırılıp iyileşmiş insan kemiği.''  Evet yanlış okumadınız, kırılmış insan kemiği.

Ne alaka dediğinizi duyar gibiyim. Acele etmeyin şöyle diyor devamında: ''Doğada hiçbir hayvan, kırık kemiği iyileşene kadar hayatta kalamaz. İyileşmiş kemik demek, birisi o bacağı sarmış, onu güvenilir bir yere taşımış iyileşene dek ona bakmış demektir''. Yani kısacası zor zamanda birine yardım edilmesiyle başlar uygarlık.

İnsanoğlunun milyonlarca yıldan bu güne kadar gelip  yaşamını devam ettirebiliyor olmasının en önemli davranışlarından biri  birlikte yaşayabilmesidir.

İnsan tek başına yaşayamaz. Tek başına bir hayat, bir uygarlık, bir dünya yaratamaz. Hep alıp hiç vermeden tek başına dünyanın sahibi olmak istedikçe  dünyayı mahvettiğimizi de görmek istemedik. Daha doğrusu işimize gelnedi. Ama ne oldu? Dünya elinin tersiyle tek bir hareketle bize günümüzü gösterdi.

Başımıza şu anda gelenler tam da bize bunları hatırlatmıyor mu? Dünya nimetleri sonsuz değil. Benim sahibim de sen değilsin diyor Dünya Ana bize.

Ama biz ne yapıyorduk. En şahanesinden her şey benim derken, bir o kadar da müsrif davranıyorduk. Komşu komşunun külüne muhtaçtır atasözümüzü de cuk oturtuyorum şu cümlelerin yanına.

Biz insanoğlu, dünyadaki her nesneyle ve birbirimize görünmeyen iplerle bağlıyız. Ama ne yapıp edip o ipleri kopartıyoruz. Oysa ki farkında değiliz o ipler bizim hem gözümüz hem kalbimiz hem yaşam enerjimiz. İpleri tek tek kopardıkça  biz kendi yaşam tellerimizi de kesiyoruz. Sonra bir bakıyoruz ki kökümüz yok olmuş, sadece gövde var.

Şu günlerde hepimiz bir silkinmedeyiz. Umarım kopan iplerimizi farkedip, yenilememiz gerektiğini anlarız.  Eğer istersek iplerimizi tamir edebileceğimizi de biliyoruz çünkü.

Kırılan ayakları sarabildiğimiz bir uygarlıktan geliyoruz. Birlikte yaşamayı bilen atalarımızdan geliyoruz. Bizi  birbirimize bağlayan iplerimiz hala içimizde, yeter ki hatırlayalım. Birbirimize emanetiz, kıymetini bilelim.