Hiçbir zaman karşı çıkmadım sana
Yürekleri eskimiş insanların içinde
yaşadığım acılar var
ve onlar kadar ben de varım.
Yaşayamadığım acıları da
yaşatacaksın,
biliyorum
zamanı geldiğinde.
Ama yine de tekliyimle yaşıyorum seni.
Senin farkında olmadan
yarattığın eserinim ben.
Karşındayım.
Desem ki terk edip gidiyorum
sendeki yaşanmışlıkları
Önemini anlar mısan acaba?!
Zaten hep terkedilmiş duyguların gölgesinde yaşanıyor
can acısı.
İnsanlar önce beyinde seviyor,
önce beyinde haykırıyor
sevgi sözlerini.
Sonra...
Sonrası yok aslında.
Herkes hep içinde tutuyor bir ömür boyu...
Borçlusun bana, hayat.
Denizi mavi olarak görmüştüm ilk defa,
bulutları ise beyaz olarak hatırlıyorum.
Hesaplaşamadığım yalnızca çocukluğum kaldı,
bir de günahsızca seven kalbim
ve gecenin karanlığı kaldı.
Diğer tüm değerler gitti hayatımdan.
Şimdi hiçbir şeyim yok...
Sırf bana inat olsun diye
tüm yaşattıkların
hep şahitsiz
hep soğuk
hep anlamsız sohbetlerde kaldı.
Tüm geçmişime inat
tüm satırlara inat
asla unuttum sanma.
Ertelenmiş bir sevgi borçlusun bana, hayat!
Yalnızca sevgi borçlusun!