Hüznün sürmelisiyim ben
Ne o dağlar artık denize paralel
Ne de okyanuslarımda bir damla su kaldı
İnandığım bir sen vardın, yerini yeller aldı
Canım batıyor bedenime
Dünyaya çarpıp gözlerinde ölüyorum
Anlama artık beni
Yüreğimde kalemin son nefesini verdi
Çoğul bir aşkta tekil bırakıldım
Yoktun, kendim kadardım bu sevdada
Vuslatı kaçırdık aşk durağında
Artık yenilgime inandım
Kuru otlar bitiyor kalbimde
Rahvan atlar koşuyor yüreğimde
Gittiğin, bittiğin, ömrüme yazılıyor
Aşk olduğum adam, acılardan kocaman bir buket bıraktı canıma
Direniyor yokluğu, varlığımla tutunuyor hayata.
Ruhumun bir kalpte gömülüşü bu
Sen bu cesedi hep hatırla
Ben ise bir şekilde unutmalıyım!!!