Güzel günler görmeliydi çocuklar. Oyunlar oynamalı, şarkılar söyleyerek büyümeliydi.
Ama güzel günleri göremeyecek kadar kanla kaplı bazı çocukların dünyası.
Günlerdir süren bir savaşın içerisinde Filistin ve İsrail. Yıllardır süregelen saldırıların da ötesinde bir savaş içindeler. Dünya’nın gözü bu olanların üzerinde olmakla beraber en tarafsızının bile bir tarafı var. İki devlet başlığı altında onlara kendi çıkarları doğrultusunda destek veren diğer devletler de bu savaşa dahil aslında. Güç, para, silah ticareti, uzun vadeli siyasal çıkarlar gibi bir çok neden var onları bu savaşta bir arada tutan.
Savaş demişken. Bu gerçekten bir savaş mı? Savaşın bile bir sınırı olması gerekmez mi?
İsrail, Filistin’deki bir hastaneyi bombaladı. Yüzlerce çocuk, genç, yaşlı… Yüzlerce can hayatını kaybetti.
Böylesine gözünü masumlara, yardıma muhtaç hastalara, direkt olarak can almaya adamış bir hareket asla “savaş” ismi altında birleşmemeli. Bu düpedüz bir insanlık suçu ve terör saldırısıdır. Hele ki bunu tüm dünyanın gözüne baka baka yapmak. Yapabilmek. Diğer ülkelerin öylece bakmaya devam etmesi.
İsrail’in böyle insanlık dışı saldırılarına daha önce de şahit olmadık mı? Olduk. İbadet halindeki insanlara, sivil toplulukların olduğu alanlara da bir çok kez saldırmıştı.
İsrail’in yıllardır yaptığı saldırılar, dün hastaneye yaptığı… tüm bunlar savaş mıydı? Savaş bile tüm iğrençliklerine rağmen böyle bir şey değil.
Peki tarih bu olanları nasıl yazıyor? Gözünü kan bürüyen bu insanlar bize kimi hatırlatıyor?
Kalbimiz, dualarımız bu iğrenç hırslar içinde kaybedilen canlara. Bizim elimizden gelen sadece dua edebilmek.
Düşünelim bakalım destek veren ülkelerin elinden neler gelir? Onların gözleri bizim gördüklerimizi görmüyor mu? Canları yanmıyor mu? Para ve güç hırsı tekrar tekrar insanlığın karşısında galip mi geliyor?