Üstü başı yara, aslan çalı kovuğunda nefeslenir.
Biraz sesli umut, paslı kafeste durmaz, dellenir.
Yerden göğe dek haklı lama, kötüye tükürmek.
Kuduz köpeğin varlık nedeni, iyiliğe seri ürmek.
Ürür köpekler, yal sahibine karşı şirinlikse dert.
Nerede o güzel kurtlar boğuşurken asil ve mert.
Toplu üleşir sinekler hacete, bilseler koca zehir.
Arılık cömertlik şanıdır, beklemezler bala mehir.
Çiçek açar insan, çiçek açar tüm canlı nebatad.
Varlık kutsaldır, kutsaldır kirlenmemiş bütün ad.
Eğrilik şimdilerde ne kof övgüye oluyor mazhar.
Kimse korunamaz, ayağa kalkarsa hakikat har.
Yakar kibir, yakar cehalet, başka cana kör bakış.
Hiçbir adem baharı yer tutamaz yakalar karakış.
Ellerinde yırtık ağlar, derinlere dalar cıvalı beyin.
Boş kütüklerde ne köy olur ne kasaba, söyleyin.
Tek arzuları bencil bedenlerini ölümsüz kılmak.
Canları çıksa, yalanları döşemekten yok yılmak.
Topu sonu bir asırlık yaşam, koca evrene denk.
Alaca bulaca metafizik düşünceler yok bir renk.
Kasılır her gün, bakteri kazanı boru fıçı beden.
Hayıflanır güzelliklere, kendi bulur kendi eden.
Ödenir bedel, kim kırmışsa kristal kalbini canın.
Madde yerinde durur kaybolan hasletlere yanın.