Diyelim ki şimdi kapıyı açtım, yine aldım kalbimi içeriye
Kül rengindeki ömrümü çiçeklerle renklendirmeye çalışmadım mı yıllarca
Ne anlamı var bu saatten sonra
Yüreğim ne zemheriler gibi soğuk, ne de güneşin en kavurgan hali gibi
Yitirdim infazlarımda sevdiklerimi
Sevgimden kurulan darağacında ki infazlarımda
Beni bana öldürttüler defalarca
Kime neydim ben
Kimsesizliğim bundan
Artık ben, ben olsam da
Kaybolan yanlarımın eksilen sevinçlerimin asıl katili benim
İşgal edilen hayatımın seyircisiyim
Perdeleri kapattım
Kapıyı kilitledim
Artık sevgim dışarıda
Vuramayacaklar beni onunla
İçim donuk, evriliyor yüreğim taşa
Direnmiyorum artık
Bıraktım kendimi boşluğa
Diyelim ki şimdi kapıyı açtım, yine aldım kalbimi içeriye
Kül rengindeki ömrümü çiçeklerle renklendirmeye çalışmadım mı yıllarca
Ne anlamı var bu saatten sonra
Her yitişten sonra, onarır kendini doğa
Onarıyor beni de anılarım
Çözülürken kanımda pıhtılaşan acılarım
Ben, ben değilim artık
Gerek yok kalbim dışarıda kalsın.