Geçtiğimiz günlerde emlakçılık ve emlak komisyonlarıyla ilgili yazıyı kaleme almıştım.
Ev aldığım, alacağım, komisyon ödeyeceğim için bu yazdığımı sananlardan değilseniz ne ala.
Gayrimenkul yatırımı sevenlerden değilim.
Gayrimenkule karşı olduğumdan değil, imamla yaptığı özel istişarede, ne alırsan al, hiçbir şeyi götüremeyeceksin sonucundan tamamen.
Neyse, o yazımı okuyan birkaç emlakçılık işiyle uğraşan dostum, biraz tatlı serzenişte bulundu. Rakamlarla ilgili değil. Onlar kanuni rakamlar. Ben uydurmadım. Onların serzenişi, emlakçılığın esnaf halini bilmememden kaynaklanıyor.
O esnaf dostlarım dedi ki:
“Abi biz her şeyi kanuni haklarımıza göre yapsak, kepenk kapatırız. Bizler esnafız. Vatandaşın halinden de anlarız, varlığından da, yokluğundan da.
Öyle yüzde 2’lere takılmayız.
Vatandaş ev sahibi olsun, başını sokacak bir yeri olsun diye, hem fiyatları düşürmeye çalışıyoruz hem de komisyonlarımızı neye anlaşabilirsek o mantıkla yapıyoruz”
Bilmediğim için biraz utandım. O yüzde 2 rakamını üstüne basa, basa tekrar sordum.
“Abi bizim gibi esnaf olanlarda o yüzdelikler geçerli değildir. Onu daha çok kurumsal yapı içinde, sözleşme imzalatanlar yapar. Onlar yüzde 2 ile kalmazlar bir de alım satım kaynaklık KDV vergisini dahi alırlar.” Dediler.
Kimler olduğu malum. İsimlerini yazarak kurumsal kimliklerini teşhir etmeye gerek yok.
Ama buradan içimizde yaşayan, sokağımızda, mahallemizde çalışan esnaf emlakçılara bu duyarlılıkları için toplumsal olarak teşekkür etmek gerekiyor.
Bir gayrimenkul alırken de, insan halinden anlayan esnaf emlakçıları tercih etmek yararımıza.
Herkesin oturacağı bir evi olması dileğiyle.
Mutlu hafta sonları.