Bir yaz ayı gönlüm sonbahar. Yanıyor kalbim, gönlümde yağıyor kar. Gelin olmuş da gidiyor ellere yar. Bembeyaz gelinliğin içinde öylesine güzelsin ki, içimde tane tane ölüyor duygular. İçim ise cehennemden bir parça. Bana değil de başkasına oldun eş. Çıkmaz bedenim sabahına, doğmaz bana güneş. Sanma ki yaşıyorum, bu beden artık bir leş. Kalbimin en derininde koskoca bir sızı, sen gençliğimin katili, duygularımın hırsızı, Bana aşk tarafından verilmiş en büyük ceza. Duvağını örterken içimde kurdum idam sehpası. Bir umut unuturum seni kapanır aşka dair duygularım. Sen istemesen de, sana feda bu hayatım, aşkınla yanıp tutuşmak ile geçti bak yıllarım. Oysa sen bana merhemdin. Şimdilerde kapımın önünde oynuyor çocukların. Öpüp seviyorum çocuklarını, çünkü onlara değmiş kokuların. Nasip deyip susmaktan başka bir şey gelmez ki elden. Kim kurtulup gelmiş ki ecelden. Sen mi geleceksin gittiğin yerlerden. Canımı alıp götürseler de aşkın çıkmaz bu bedenden. Sen şimdi başka bir şiire konusun, sen sonumun sonusun, sen benim solumsun.
Uğruna veririm günümü, gecemi. Yeter ki sen mutlu ol sevgilim, her şeye rağmen hep yanındayım, bugün yaşıyorsam inan senin için canımdayım, gül yüzünü görmek için camımdayım. Yüzüm gülse de hep yarım yanım. Bitse de ömür geçse de yıllar, unutma seni senden çok seven biri var. Oysa ne çok isterdim kollarında ölmek. Nasip oldu bana, seni beyazlar içinde görmek ve acı yanı seni içimde öldürememek, aksine çok daha büyütmek. Bu da kaderin bana attığı en acı ilmek. Her görüşümde ölüp ölüp dirilmek
Diyemedim bir kere seni seviyorum diye yüzüne, gönlümün baharı döndü güzüme. Bir türlü çıkamıyorum bu halden, ellerimi vuruyorum dizime. Sebebi de benim, suçlusu da. Her şeye rağmen bunda da vardır bir hayır. Ya ben Rabbimden hep hayırlısını istedim. Aşkından ölsem de pişman değilim. Sanma ki sayar oldu takvimim, ben hala seni sevdiğim ilk gündeyim. Bıraktığın gibiyim, olduğum şekildeyim. Sen ise benim hem Evvelim hem de ebedimsin...