Hafta sonu zaman geniş olunca sosyal medyada zaman geçirmek de doğal olarak geniş oluyor. Bazı şeylere özellikle takılsam da, bazı şeylerin varlığını ve nedenlerinin hafta içi düşünmeye fırsat bulamamaktan, hafta sonu daha iyi anlayabiliyorsun.
Sosyal medya platformları, tanışma, kaynaşma ve tartışma platformu olmaktan çıkmış, birlerine, birbirlerine laf sokma, laf atma tahtası haline gelmiş.
Karşındaki insan nasıl iyi mi, kötü mü diye düşünen yok.
Lafa atan çekilmiş kenara, kim üzerine alırsa alınsın hesabı, lafım herkese hesabı atmış lafı.
Özellikle de geceleri çok bu eylem içinde olan insan sayısı.
Gece uykusu mu kaçıyor, gündüzden kafasına takılan şey üstü seviyeye mi çıkıyor, gecenin sessizliğini bu şekilde bozmak mı istiyor tam olarak belli değil.
Tam olarak belli olan, laf atmak, laf sokmak için herkes adeta bir yarış içinde.
Sosyal medyada sosyalleşelim derken, sanki biraz da düşman ediniyor, düşman gibi görünenlere meydan okuyor gibi hallerimiz var.
Bu kadarıyla kalsa iyi.
Bir de Fotoğraf Yayma İlmi Akademisi mezunları var.
Bunların ki laf atanlara göre daha vahim.
Gerçek hayatta tutunacağı bir dalı olmayan, bırakın kendisine, çevresine beş kuruş faydası olmayan, çay içer misin desen, takla atacak kadar ihtiyaç sahibi olan insanlar, dünya sanki kendi etrafında dönüyormuş gibi bir fotoğraf yayma halleri var.
Koca parkın ortasında tek başına, yalnızlık acısı içinde çektiği fotoğrafı gören, parkın etrafından binlerce insanın takip ettiği bir hayatı yaşıyor sanır.
Yolda görse selam vermeyi ihmal etmek isteyeceğin insanla fotoğraf çektirerek, kendisini önemli ve sevilen bir insan olarak yansıtanların durumu ise vahimler üstü vahim.
Yıllar yılar öncesinde, erkek bakarken işine, askerliğini yapıp yapmadığına, kız bakarken evine, anasının hareketlerine bakarlardı.
Şimdiler de erkeklerin nasıl bir erkek olduğunu, kadınların nasıl bir kadın olduğunu, hangi psikoloji içinde yaşadıklarını görmek için sosyal medyalarına bakmak yeterli, doktora bile gitmeye gerek yok.
Bir de hafta başı, hafta sonu, Cuma günü genel mesajları var.
‘Hayırlı haftalarımız olsun’, ‘Herkese mutlu hafta sonları’, ‘Hayırlı cumalar’
Oturduğun yerden hazırdan gönderilen, hazırdan verilen, hazırdan kullanılan mesajlar.
Ne gelmeye halleri, ne gitmeye mecalleri, ne de alo demeye nefesleri yok.
Oturduğu yerde nefes alan, oturduğu yerde yaşayan insan türü.
Vay benim emeklerim, gece de gündüz de İNSAN beklerim!