Umudum ölüm döşeğinde,
Son nefesimi vermeden öleceğim
Kayıp hayallerim.
Ve yenik düştü dileklerim
Tenha bir karanlıkta kayboldu
körpe gençliğim
Matem havasında , yarınıma ışık
diye beslediğim bağrı yanık hislerim
İçimde kıvranan tüm acılara
perde tutuyor bu direnişim
Oysa bu sessizliğim ki en büyük yenilişim
Bir köşe başında hırpalandı
Gençliğim
Yakın , gayrı gökyüzüne dahi
küseceğim
Kalabalıklarda bir garip
Yüreğim,
ki ben kendimle helalleşemedim
Bir kırlangıcın kanadına takılıp
göçtü gençliğim
Özlemin kavurucu etkisinde
eriyeceğim
Hüzünle uyanacak ışığı yitik
güneşim
Ben ki hep garip
Mehtabı bilmeden karanlığa
gömüldü gençliğim