Hep diyorum, öğretim sonra gelir, eğitim ailede başlar.
Aile; eğitimi sağlam temellerde atarsa, okullardaki öğretim daha verimli olur!..
Dün izlemeye çekindiğim videoda, bir öğrencinin Atatürk' e duyduğu öfkeyi gördüm. Adeta tüylerim ürperdi. Bu nasıl bir akıl tutulmasıdır? Bunun sebebi o çocuk değil, onu yetiştiren ebeveynleridir, bir çocuğun aynası ailesidir. İnanılmaz ürkütücü ve yapılan iyi bir şeymiş gibi gülerek anlamsızca bu davranışı yapıyor. Peki ne oldu, hayatı bitti... Aklınca yaptıkları ile övündü, videoyu çekenler ise bilinçsizce yayınladı. Güldü, eğlendi.
Kimsenin tarihini, Atatürk bilincini gerçek anlamda yaşamadığını bir kez daha fark ettim.
Öyle utanç duyuyorum ki, oysa tarihini tanımayan bir ecdad, bir toplum, her zaman ezilmeye, çökmeye mahkumdur. Sadece ezbercilik olarak anlatılmamalı tarih, Atatürk bilinçli ruhla yaşatılmalı. Toprağımıza, değerlerimize sahip çıkılmalı...
Oysa Atamız gençlerden çok umutluydu!.. Bunu birçok sözüyle dile getirmişti. Bunlardan bazılarını şöyle sıralayabiliriz:
"Sizler, yeni Türkiye'nin geç evlatları, yorulsanız da beni izleyeceksiniz.''
"Gençliği yetiştiriniz. Milletin bağrından temiz bir kuşak yetişiyor. Bu eseri ona bırakacağım ve gözüm arkamda kalmayacak!"
"Gençler! Benim gelecekteki emellerimi gerçekleştirmeyi üstlenen gençler! Bir gün bu memleketi sizin gibi beni anlamış bir gençliğe bırakacağımdan dolayı çok memnun ve mesudum. Buna gerçekten sevinmekteyim. Fakat beraber yaşadığımız sürece benim hedefime yürümenizi hepinizden istemek, geçerli bir hakkım olarak tanınmalıdır."