Güneşin çocuklardık biz. Rengarenk uçurtmalar uçururduk göklerin ince dar sokaklarında. Gülüşlerimiz sanki cennetten çıkma. Ne endişe, ne gam. Tuttururduk bir türkü sabaha kadar ha babam ha. Kah güler, kah ağlar yaşar giderdik alis harikalar diyarında çünkü güneşin çocuklarıydık biz. Hayallerimiz vardı tonlarca hepsinin altında ezildik.
Güneşin ışıklarıydık biz. Pamuk şekerler satardık luna parkların bahçelerinde. O kadar mutluyduk ki pamuk mu şekerdi, şeker mi pamuktu düşünür sonra bir kahkaha patlatırdık sanki tüm dünyada bülbüller konser veriyor zannedersin. Ne keder bilirdik, ne hengame. Herkesin dilinde bir şarkı yüzlerce mikrofon tek bir yürek hayat sevince güzel diye atlar, zıplardık Haydi'nin keçi güttüğü tarlalarda çünkü güneşin ışıklarıydık biz. Umutlarımız vardı şimdi üzerine tonlarca yük koyulmuş umutlarımız.
Güneşin gözleriydik biz. Deve cüce oynardık, körebelerin olduğu, pirelerin deve , develerin pire olduğu masal ülkelerinde. Birimizde çıkıp demezdi lan pireden deve olur mu? Farzet deve oldu oyun ortasında yahu bizi ezer ezer diye hiç düşünmezdik. Tabi mutlu olmak akılları uçuruyor kafada. Tüm şehri gülücükler sarıyor sonra dağlar, tepeler , taşlar ritim tutuyor hep bir ağızdan şarkı söylüyor kuşlar pamuk prenseslerin gezindiği ormanlarda çünkü güneşin gözleriydik biz. Hiç göremeyen. Ümitlerimiz vardı şimdi Allah' a emanet ümitlerimiz.