Dünyada 1 milyar engelli, Türkiye'de ise Ulusal Engelli Veri Taban'ına göre 1 milyon 559 bin 222 engelli birey var.
Yazımın başlığı da geçmiş zamanlarda yazılarımda birkaç kez kullandığım, sosyal hayatta da, özellikle Engelliler Haftası’nda mesajı net vermek için kullanılan bir cümle.
Dünya’da ve Türkiye’de gözle görülmeyen, elle tutulmayan, yenilmeyen ama yenen korona virüsü, her halde bugünlerde ne kadar engelli ve engelli adayı olduğumuzu anlatmaya yetiyordur.
Düşünsenize, dışarı çıkamıyorsunuz.
Çıksanız da istediğiniz yere gidemiyorsunuz.
Gitseniz de istediğiniz birisiyle sarılamıyorsunuz.
Yani kelimenin tam anlamıyla engelli bir hayat yaşıyoruz.
Bazen engellilerin hayatını anlamak için, onları yaşamlarını kolaylaştırmak için küçük hareketler yaparlar.
Gözleri görmeyen engellenin yaşadığı zorlukları görebilmek için.
Ayakları tutmayan engellinin yaşadığı zorlukları düşünmek için.
Aklı o kadar çok olamayan engellinin yaşadığı zorlukları bilmek için.
İşte tıpkı onun gibi korona virüsü de bize, engelli olmanın ne kadar önemli bir sorun değil, sorumluluk olduğunu anlatıyor.
Dünya şimdi o virüsün hayata koyduğu engeli aşabilmek için türlü türlü tıbbı ve sosyal hareketler içinde bırakılıyor.
Yasaklanıyor, kurallalar konuyor, mesafeler konuyor, yüz yüze iletişimden kaçın deniliyor.
İşte bugünlerden, bir ilaç bulunur, bir iğne bulunur, virüsün sonu getirilir çıkarız çıkmasına da, işte bugünlerde yaşadığımız bu engelleri unutmamalıyız.
Bu engeller, engelli insanlara daha çok yaşama katmak için neler yapmamız gerektiğini düşündürür umarım.
Hani o günlerde virüs bize hayatı nasıl engelledi diye düşünüp, engelli insanlarımızın hayatlarını kolaylaştıracak, onları hayata daha çok bağlayacak şeyleri düşünme ve yapma imkânı yaratır umarım.
Umarım hayatı, bütün engellere rağmen engelli vatandaşlarımızla birlikte mutlu ve sağlıklı yaşarız.