Adını sorsanız çoğu insan bilmez.
Ama yolda gören herkes bilir Karataş’ın ince abisini!
Karataş’ın ince abisini ismini ben bile uzun süre düşündükten sonra hatırladım: ‘SİNAN’
Çok içerdi Karataş’ın ince abisi Sinan.
Ne bulursa içerdi.
Karataş’taki ünlü Hoşgör hamamının önüne bir sandalye atar, gelene gidene bakmazdı. Doğrudan denize, mavisinin derinliklerine bakardı.
Bir gün öyle otururken rastgele sorumu sordum, ‘Hayırdır ince abi, bir derdin mi var? Ege Deniz’inde gemilerin mi battı?’ dedim.
İşte o öğrendim, Karataş’ın ince abisinin teknesinin ne olduğunu, hangi deniz de battığını.
Karataş’taki o küçük sandalyeden, o önce abiden kocaman, ateşli ve hüzünlü bir aşk hikâyesi çıkacağını hiç mi hiç düşünemedim.
Bir dönem âşık olduğunu kızın ailesi tarafından verilmediğini, kızla kaçak görüşmeler yaptığını öğrenen ailesinin, bu aşka engel olabilmek için kızı alıp, başka şehre gittiğini o anlattığında öğrendim.
‘Gitmedin mi arkasından?’ dediğimde ise yediği dayakları, kendisine zorla verilen uyuşturucuları anlattı.
Kızın babası, ‘Berduş, serseri, ipsiz, sapsız’ diyerek engel olduğu Karataş’ın ince abisine, zorla uyuşturucu verip, uyuşturucu alışkanlığı yatarak, olduğu gibi değil düşündüğü gibi. ‘Berduş, serseri, ipsiz ve sapsız’ bir ince abi ortaya çıkarmıştı.
Ama Aşk bu biter mi?
Uyuşturursun ama geçer mi?
Karataş’ın ince abisi unutur mu?
Ne hissettiklerini, ne yaşadıklarını unutmamıştı Karataş’ın ince abisi Sinan.
Geçtiğimiz günlerde, karaciğer yetmezliğinden yattığı hastaneden üç gün süren tedavi sonunda hayatını kaybetti Karataş’ın ince abisi.
O sandalye boş kaldı.
Karataş ‘ince abisiz’ kaldı.
Bana ise hikâyesini yazmak, sizlere de okumaz.
Arada bir, ‘Beni de manşetten bi yazsana abi’ diyen Karataş’ın ince abisi, bak seni yazdım.
İstediğin değil, istemediğin bir hayatı yaşatanlar utansın diye yazdım.
Mekânın cennet olsun Karataş’ın ince abisi.