*İşinin ehli bir köstebek oyarken ince ince toprağı.
Hiç de umursamaz düşüp çukura, bacağını kıracak bir ceylanı.
Ceylanlar kentin sunaklarında birer birer sunulurken çakallara.
Kırmızı yelekli adam, kalemiyle kurşunlar atar, yüreksiz nadanlara.
Kentte suskundur, yasanın varis kıldığı minnacık teraziler.
Bir kefede kağıttan adamlar, bir kefede kırmızı yeleklinin dedikleri var.
Ağzı kulaklarına kadar salyalı, gaddar kapitalistler.
Bir fare oyunu gibi karmaşık ilişkileri , mefistodan pisler.
Dünyanın tüm çocukları, yürek yangını sırasına sokulurken bir elden.
Kırmızı bir ses duyulur uzaklardan, çocuklara dokunmayın, ezelden.
Yaşamak sanılan şey elbet nefes almak değil.
Biraz insan ol, bir nefes de adaletin önünde eğil.
Yeryüzü denilen küçücük bir mavnada koca, aksi bir kibir.
Yıldızların umrunda bile değil gökdelenler, küçük, önemsiz bir sihir.
Bahar gözleriyle elleri nasırlı bir bilge.
Sizden ihsan istemez, etmeyin gölge.
Kentin asfalt caddelerinde ışıltılı sahte, köhne bir hayat.
Tüm güzel duygular kementli, yüreklerde onanmaz zayiat.
Boyanmış ruhlarda esmez, serinletici yumuşak bir imbat.
Yüzlere yüzlerce maske kondurulmuş plaza gibi, kat kat.
Dost sesine, dostluğa hasret kalmış koca koca yığınlar.
Birgün insanlıktan dem vursa, kırk yıl insanlığa dargınlar.
Madde düşkünlüğünde elementler taplosu kadar iştahlılar.
Küçük bir iyilik talebinde, roma ordusu kadar silahlılar.
Yalan düşmez boyunlarında koca, aşikar bir papyon.
En sevdikleri ustaları, paranın kulu, sidikli napolyon.
Bu gürültülü kentte, sessiz sessiz bir ses verir kırmızlı adam.
Kötülükler karşısında susmuş insanlık, bankerlere olmuş dam.
Güzel duyguların beslendiği kırmızı yelekli insanlar var.
Karanlığın hükmü, asil insanların güneşi doğuncaya kadar.
Kaldır yüreğini, gözünü aç, kırmızı yelekli adamın sözlerine kulak ver.
Adalet işlemezse, fıratın kenarında kuzu kalmaz, hepsini çakallar yer.
Av.Yusuf AKIN/ 30.11.2020/ İzmir