CHP Olağan Kurultayı yaklaşırken, İstanbul Barosu eski başkanı ÜMİT KOCASAKAL, mevcut genel başkan Kemal Kılıçdaroğlu karşısında, aday olduğunu açıklayan ilk isim oldu. İlk diyorum, çünkü, Muharrem İnce’nin de adaylığını açıklayacağı söyleniyor.
CHP içindeki tartışmaları, gündemi takip etmeye çalışan birisi olarak saf bir merakla izliyorum. Ümit Kocasakal’ın adaylığı ilginç bir tartışma başlatmış durumda. Bu tartışmanın özünde, KOCASAKAL’ın sıkça dile getirdiği “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” ve “Kurtuluş, kuruluştadır” sloganları var.
Bazı partililerde, bu söylemin, partiyi daha sol seçmenden veya kürt seçmenlerden uzaklaştıracağı ve partinin oyunu düşüreceği algısı var. Böyle düşünenler, partinin marjinalleşeceği kaygısını açıkça paylaşıyorlar. Çözüm olarak, partinin büyümesinin, Kemalist ideolojinin altını çizmek yerine – Zira, kurtuluş, kuruluştadır, demek; kurtuluşun, Kemalist ideolojide olduğunu söylemektir - Partinin daha çok sola açılması ile mümkün olacağı, fikrindeler. Bu fikre saygı duymak gerekir. Buradaki tek handikap, partinin daha çok sola açılması gerektiğinden bahisle, mevcut genel başkanı destekleyen bu düşüncedeki CHP’lilerin, sayın Kılıçdaroğlu’nun genel başkanlığı döneminde partiyi “sola” ne kadar yaklaştırdığı konusunda ellerinde ileri sürebilecekleri somut bir done olmaması. Aksine, partiyi sağa yaklaştırdığı yönünde, onlarca örnek var. Bkz. M.Bekaroğlu, Bkz. Ekmeleddin ve daha pek çok örnek.
Şimdi, partinin daha çok sola kayması gerektiğinde ısrar eden ve Kocasakal veya İnce’nin söylemlerinin partiye oy kaybettireceğini söyleyenler şu soruları kendilerine sormalılar:
Sayın Kılıçdaroğlu, partiyi hangi politikalarıyla nasıl sola yaklaştırmıştır?
Eğer Kılıçdaroğlu, partiyi sola yaklaştırmamışsa, Kurultayda, sola yaklaştıracak bir başka aday çıkaracaklar mıdır?
Ülkede, hangi partiye oy atacağına karar verememiş, sol seçmenin oy oranı konusunda istatistiki bir verileri var mıdır?
Kemalist ideoloji ve kuruluş felsefesine dönüş söylemi, hangi nedenlerle partiyi marjinalleştirecektir?
CHP’ye Kemalist ideoloji yük müdür?
Kuruluşa dönelim, devrimci ruha yani özümüze dönelim diyenlere, her fırsatta kapıyı gösterme hakkını ne zaman ve nasıl kazanmışlardır?
6 oktan birisi olan Milliyetçilik ilkesi konusunda herhangi bir rahatsızlık var mıdır?
Bu soruları sormamın sebebi, sosyal medyada, “Kocasakal gibilerinin bu partide işi yok”, “Bu söylemler eskidi”, “Defolup gitsinler vs” şeklindeki yorumlardır. Samimi olarak bu soruları kendilerine sorsunlar istiyorum. Bir de, ikide birde kapıyı gösterdikleri, Kemalistlerin kemik oyları olmasa % kaç oy alabileceklerini de tabi iyi hesaplamaları şart.
Siyasi Partilerin mevcut yapısı çerçevesinde, Kocasakal veya İnce’nin yarışta bir değil bir kaç adım geride olduğu ve en azından bu kurultayda, köklü bir değişimin yaşanmayacağını düşünüyorum. Ancak, varlıkları ve söylemleri, bu partinin enerjisi, zenginliği ve iç dinamiğidir. Parti içinde demokratik bir yarış olması da çok önemli. Bir de tabii, Partiyi ve ülkeyi yönetmeye talip, bilgisi ve birikimiyle buna layık olan ne kadar çok kişi olursa parti için bu iyidir.
Kimse, iktidara talip partilerin homojen yapıda olmasını beklemiyor. CHP de heterojen yani çok çeşitli unsurları içeren bir parti olmalıdır. Bu partiye sol seçmen de, Kürt seçmen de, Türk seçmen de oy atmalıdır.
Ama sol gösterip, hep sağ vurursanız samimiyet testini de geçemezsiniz. Siyaset, samimiyet işidir. İnsanların aklına ve yüreğine dokunabilmek, heyecanlandırabilmek gerekir. Ne dediğin değil ne zaman ve nasıl dediğin önemlidir.
Siyaset, zamanlama sanatıdır. Kitleleri, partili partisiz geniş kalabalıkları sürükleyebilecek, eyleme ve söyleme yansıyan liderlik siyasette başarının olmazsa olmazıdır.
Seçimi kim kazanırsa kazansın, partiyi bir arada tutacak ve iktidara taşıyacak “UMUT” ve esaslı bir “LİDERLİK” göstermelidir. Keza, Ülkenin ciddi bir alternatife çok ihtiyacı var.