Hayvanları insanlara tercih edişimin onlarca sebebinden sadece birisi insanların gelgitleri.
İnsan idare etmek diye birşey var. Buna zorunlusunuz. Öyle öğretiliyor bize. Evlilikte bile anneler çocuklarına bunu öğütlüyor, idare et. İlişkiyi idare etmek. İnsan ilişkilerinde bir mecburiyet.
Mesela tavır yapar insan. Ne oldu bilmezsin. Genelde kadın erkek ilişkilerinde vardır. Biri birşeye alınır, gücenir, karşı tarafın anlamasını bekler. Bekler de bekler. Ne oldu birşey mi var diye sorar, yok birşey der kafasını çevirir. Anlamanı bekler.
Halbuki, sana alındım şunu şunu yaptın dese iki taraf da huzur bulacak. Tavır yapmak daha kolay geliyor. Yorucu.
Uzun yıllar önce bir akrabamız bana küsmüş. Eve geliyor gidiyor, suratıma bakmıyor. Hareketlerinde kocaman tavırlar.
Bir süre sonra öğreniyorum ki, ben yolda yürürken onu görüp kafamı çevirmişim. Öyle birşey olmadığı gibi, yan yana geçtiğimizden benim haberim bile yok. Dalgınımdır, başka yere bakmışımdır, karşıdan geleni görmemişimdir. Yani nice sebepten birini seç beğen. Ama kafa çevirmek yok. İçine atacağına bana seslense, niye kafanı çevirdin diye sorsa mesele aydınlanacak. O küsmeyi tercih ediyor.
Konuşmamak bütün sorunların oluşma nedeni aslında.
İş arkadaşlarımdan biri birgün bana tavır aldı. Ki ne çok sevdiğim bir arkadaşımdı. Neye alındı, küstü bilen yok. Aynı ofisteyiz kafasını çeviriyor, konuşuyorum cevap vermiyor. Tuhaf değil mi?
Eminim herkesin benzer yaşanmışlıkları vardır.
Kendi kendine dert edinen insanlar.
Evlendim, tebriğe gelmedin.
Falanca akrabam öldü, sen beni aramadın.
Düştüm, geçmiş olsun demedin.
Yaşgünümdü aramadın.
Yanımdan geçtin yüzüme bakmadın.
Ekleye ekleye sayfalar yazarız.
Peki bu içe atmaların yerine konuşsak nasıl olur?
Ben sana kırıldım, alındım, kafamı kırmıştım bir aramadın desek mesela.
Ben bunu çok önce öğrenip uygulayan tarafım.
Kimseye alınmam, alınsam da olay haline getirmem, kendime dert etmem. Çok da içerlesem, çıkar karşısına konuşurum.
Kelimelere takılmam, altını çizmem. Ama kelimelerimin altını çizenleri de çıkarırım hayatımdan. Çünkü anlaşamayız.
Her türlü ilişkinin yürümeyişinin sebebidir konuşmamak. Konuşabilenleri, kelimelere takılıp kalmayanları hayatımda tutup kalanı arkamda bıraktım bu yüzden.