Kör ebe

Mutsuzum bu aralar,
Bir tatsızlık bir kasvet 
bulutu üzerimde.
Hiçbir dünya nimeti 
zevk vermiyor hanidir. 
Çayı bile sevmez oldum.
Aklım boslukta,
Gözlerim manasız,
Dilim tutarsız,
Yalınayak sokaklarda,
Avare avare gezinmek,
Bir bankta saatlerce oturmak,
Nereye gittiğini bilmediğim bir
Otobüse atlayıp uzaklaşmak,
Herşeyi geride bırakıp;
unutmak, Unutulmak istiyorum.
Nice insan benim gibidir kim bilir?
Yılmışlığın sınırında,
Tahammülün en tepesinde.
Geriye dönüp bakıyorum arada;
Ben hep böyle miydim? diye
Hep böyle değilmişim meğerse;
Benim de mutlu olduğum günler olmuş,
Sımsıkı tutunduğum dallar varmış ...
Sevmişim, sevilmişim bir zamanlar.
Ama artık, ne o günler kaldı,
Ne de o günlere ait insanlar.
Katliam olmuş sanki!
Birileri tüm hayatımı katletmiş de 
tek beni bırakmış geride!
Saklambaç oynadığımız çocukluk günlerimi özlüyorum..
Yine saklanmak ama saklandığım
yerden hiç çıkmamak!
Hayat beni fena sobeledi,
Şimdi ise hep ebeyim;
kör ebe!