Yeni eğitim öğretim dönemi okulların açılmasıyla birlikte başladı. Şimdi hepimizi hızlı bir maraton ve bir telaş sardı, sormayın gitsin.Öğretmen ilk günden boş durmamış yine bir dolu ödev vermis gibi sesler, evlerin içinden yayılmaya başlandı.Evet,efendim hoşgeldiniz.Yeni eğitim öğretim yılınız hem çocuğunuza,hem sizlere,hem de eğitimcilere HAYIRLI UĞURLU OLSUN.Eee konuya ödevle giriş yaptık,devam edelim o vakit.
Ödevler, çocukların öğrendiklerini evde pekiştirip kalıcı öğrenmeyi sağladığı için önemlidir.Özellikle öğrenilenlerin tekrar edilmesi için verilen ödevlerin öğrenciye hiç bir zararı olmaz tam tersi faydası olur.Çünkü çocuğun okulda öğrendiklerini evde tekrar etmesi,anne baba ilişkisini güçlendirmesi ve en önemlisi çocuğun öğrenmeye karsi tutumunu, sorumluluk becerisini olumlu yönde etkileyen etmenlerin başında gelir. Ödev önemli dediysek, elbette çocuğun yaşına ve gelişim dönemine de uygun olmalıdır. Verilen ödevler çocuğun sıkılmadan,yorulmadan yapabileceği kadar olmalıdır.Yoksa çocuğa gücünden fazla sorumluluk yüklemek çocuğun hem aile içinde çatışma yaşamasına hem de kendini yetersiz hissetmesine sebep olabilir. Çocuklarda bir birey ve sadece sevip,sayılmayla, doğru planlarla, geleceğine daha sağlam adımlarla yürümesine destek olmamız gerekir.Mesala kızım birinci sınıfa başladığında yaşadığım süreç geldi aklıma. Evet, zor bir süreç hem çocuklar için hem aileler hem de eğitimciler için. Ama okuma yazma öğrenirken bu işi oyuna dönüştürmek, görsel öğelerle ince motor becerilerine destek olmak, hem çocuğu yormuyor hem de evde çatışma ortamı yaratılmamış oluyor.Bunu evde bulunan nohut, fasulye, pirinç, mercimek gibi kuru bakliyatları karıştırarak daha sonra da bunları ayırması icin fırsat verebilirsiniz. Bütün bunları sayması ,renkleri tanıması için güzel bir etkinlik. Küçük kas gelişimi, ince motor becerileri içinde önemli tabi.Birde evde kendinizin hazırlayacağı basit oyun hamurları ile de aralarda oyun oynamasına zaman verirseniz öğrenme sürecinde verimli vakitler olacaktır. Sizler için sağlıklı bir oyun hamuru tarifi vermek istiyorum. Bunun icin 1 su bardağı su,2 yemek kaşığı tuz,aldığı kadar da un. Alın size doğal,organik oyun hamuru.Hatta bırakın, çocuk kendi yapsın.Biz oyunla bu süreçi kolay atlattık,hatta okuma yazmaya geçince hemen ders planı nasıl yapılır,neden yapıyoruz gibi konularla ilgili konuştuk.Ders planına ilk 2 3 yıl ben yardımcı oldum.Şimdi ortaokulda eve gelince neler yapması gerektiğini biliyor,sınav günleri sadece defterini gözden geçirip sınavına gidiyor.Övmek ya da övünmek için değil bunlar sadece yaşanmış, tecrübeye dayalı bilgidir.Şuan 6.sınıfta ve eve gelince neler yapması gerektiğini biliyor.Çünkü ilkokul döneminde alışmış olduğu planlı çalışmayı, davranış haline dönüştürdü. Sonuçlarından bizde oda memnunuz.
Şimdi bizler istiyoruz ki içinde bulunduğu gelişim dönemini en başarılı,en mükemmel olarak tamamlasın.Tabiki tamamlasın.Ama onun kişiliğine zarar vermeden,minik kalbini yormadan,inanarak hissettirerek.Çünkü bizler yetişkin olarak sanki o dönemden geçmemiş gibi sabırsız olabiliyoruz,hemen okusun,hemen yazsın,hemen en başarılı olsun,hemen en mükemmel olsun gibi arzularla çocuğumuzun yaşadığı zorlu süreçte EMPATİYİ unutup,KÜÇÜK BEDENLERE BÜYÜK YÜKLER yükleyebiliyoruz.Sorarım şimdi hangimiz tüm sınavlardan 100 alıp, mükemmeli yakaladık.Ya da hangimizin annesi okul kapısında not için bekledi,eve girer girmez kaç aldın psikolojik baskısı yaptı.Evet,annelerimiz bizi okula gönderir,öğretmenine saygılı ol,kimseyle kavga etme uyarıları ile kapıyı kapatırdı. Bizleri sınav stresi ile büyütmedi,belki çoğumuz bir yerlere gelemedik.Statümüz eksikti,evet.Ama değerlerimizi saygıyı,sevgiyi, hoşgörüyü öğrenmistik. Kendi kendimize sorunları çözen,sosyal çocuklardık.Karşımızdaki ile salçalı ekmeği paylaşan,arkadaşı ile alay etmek bir yana dursun onlari koruyup kollayan çocuklardık.
Şimdi bize düşen ebeveynler olarak çocuklarımızın sınavlardan daha önemli olduğunu,özel ve biricik olduğunu, onlari sevip saydığımızı hissettirmektir.Sevgiyle kalın.