Ben gözlerimi dünyaya açtığımda ilk öğretmenim annemdi. Ellerimden tutarak bana adım atmayı öğretti. Yürümeyi, konuşmayı, Allah birdir demeyi öğretti. Belki de hayatıma yön veren bir güneşti. Sönmesini istemediğim, gitmesini tahammül bile edemeyeceğim benim en kıymetlimdi,
Hayata gözlerimi açtığımda ise yanımda öğretmenim vardı. Bana okumayı, yazmayı, saygıyı ve sevgiyi öğretti. Ben yaş bir ağaçken, o yontup şekil verdi bana, bir heykeltıraş misali. Sınıftaki tüm öğrenciler öğretmenimizi model alır, onun gibi güler, onun gibi konuşur, onun gibi yürürdük, her birimiz onun minyatürleriydik sanki. Bence insanın en büyük şansı iyi bir öğretmene sahip olmasıydı. Öğretmen sadece ders anlatan kişi değildir. Yeri geldiğinde bir anne gibi şefkatli, yeri geldiğinde bir baba gibi merhametli, koruyucu ve sahiplenici, yeri geldiğinde de iyi bir sırdaş veya arkadaş.
Size bir anımı anlatmak istiyorum. Ben ikinci sınıfa giderken ayağım takıldı ve düştüm. O kadar canım yanmıştı ki dayanamayıp ağlamıştım. Sonra öğretmenim koştu yardımıma kendi çocuğuymuş gibi, bağrına bastı. Benim kanayan dizimi sardı. O an dedim ki Ey Allah’ım sen öğretmenlerin yüreğine bu kadar güzellikler nakşetmişsin. Ne olur ben büyüdüğümde bana da öğretmen olmayı nasip eyle ki, ben de onun gibi çocukları bağrıma basayım, çünkü Allah'ım sen de Habibin de çocukları çok seversiniz. Bu nedenle bu eşsiz tadı öğretmenlerin kalbine bahşetmişsiniz. Öğretmenimin hatırına duamı kabul eyle yarabbim.
Bazı öğretmenlerin imtihanı ağır olurmuş. Kimi ateşlere atılır, kimi zindanlarda kalır, kimi yavrum diye bağırır, kimi Nemrutla uğraşır, kimi Firavunla kapışır. Öğretmenler Allah katında çok değerlidir, çünkü bizim peygamberlerimizin hepsi birer öğretmendi. Aslında öğretmenlerin çok büyük bir yeri var toplumda. Arkadaş! Öğretmenime sakın saygısızlık yapma. Onu değersiz sözlerinle kırma. Benim peygamberim de bir öğretmendi, bunu unutma...