Bu hafta okullara hazırlık dönemi başladı.
Salgın nedeniyle duran, duraksayan yüz yüze eğitim, yaklaşık, 1,5 yıl sonra eğitim başlayacak.
Öğrenciler için zor bir süre, öğretmenler için zor bir süre geçti salgın döneminde. Eğitim ağır ve aksak da olsa verildi ama yüz yüze gibi olmadı, olamazdı da.
Birçok öğrenci, arkadaşlığı, arkadaşça yaşamayı, kendini toplum içinde ifade etmeyi, toplum içinde haklı ve haksızı, temiz ve kirliyi ayırt etmeyi yaşayarak öğrenmekten maalesef mahrum kaldı.
Eğitimcileri zor bir dönem bekliyor.
Zor olduğu kadar sabırlı olmaları gereken bir dönem bekliyor.
Onlar için, uzun süredir bir arada olamamanın kötü avantajını yaşayan öğrenciler, sabırlı olmalarını gerektiren bir süreci de beraberinde getiriyor.
Öğrenciler için de çok zor bir dönem. Bilmedikleri, bilemedikleri ve unuttukları birçok şeyi yeniden hatırlamak ve yeniden öğrenmek zorunda kalacaklar.
Veliler için de zor bir dönem. Bu zorlu dönemde, daha zorluklar geçmemişken, çocuğunu okula göndermenin yarattığı heyecandan daha çok korku içinde olacaklar.
Çünkü salgın henüz bitmiş değil.
Ya okulda hastalanırsa, ya okulda salgın başlarsa gibi tedirginlerini anlamamak mümkün değil.
Hem çocuklarının sağlığı için, hem kendi sağlıkları için gerçekten zor bir dönem.
Maske ve temizlik konusunda eminim çok ama çok dikkatli olunacaktır ama mesafe konusunda aynı fikirde değilim.
Çocukları, birbirinden, arkadaşından uzak tutmak onlara hiçbir zaman anlatılabilecek bir davranış şekli değildir.
Hele ki, bizim gibi, bir insan gördüğünde el öpmesini söyleyen, tembihleyen bir toplum kültürü içinde.
Öğretmenler üzerine düşeni yapacaktır, öğrenciler de.
Asıl üzerine düşeni biz velilerin yapması gerekiyor sanırım, sık sıkı kurallar konusunda uyarıda bulunmak ve çocuklarımızı gözlerimizle olsa takip etmek ve okul sonrasında bütün temizliklerini yaptıktan sonra onunla temas halinde olmak.
Okulu açarız, salgınla mücadele ettiğimiz gibi bu zoru da başarırız diye düşünüyorum.
Herkese sağlıklı eğitimler!