Yaşamak mı zor, geçinmek mi?
İkisi de çok ama çok farklı soru, ikisinin de cevabı çok ama çok farklı.
Hani derler ya, geçinip gidiyoruz, yaşayıp gidiyoruz.
İşte o klasik cevapların içinde irdelenmesi, düşünülmesi gereken o kadar şeyler var ki!
İşte böyle yaşayıp, geçinip giden adam, bir gün işinden gücünden geldiğinde, evinde 5 ve 8 yaşındaki çocuklarıyla birlikte eşinin evde olmadığını görür.
Alış verişe gittiklerini, akrabalara komşulara ziyarete gittiklerini düşünür ve gelmelerin bekler.
O onların geleceğini beklerken, evin en küçük odasında cep telefonu çalar.
Arayan eşidir, “Ben çocukları aldım. Evden ayrıldım. Bir daha da dönmeyeceğim” der.
Sabah giderken geçinmeye çalıştığı eşinin, akşama doğru artık birlikte yaşamadığı kadın olduğunu bu telefonla öğrenen adam, ‘Ne, nasıl, niye?’ sorularını arka arkaya sorar.
Cevaplarını doğru düzgün alamaz ama en azından çocuklarını görmek istediğini, onları götürmemesini söyler.
Söylemesiyle birlikte kadından aldığı cevapla adamın akşamı erken, gecesi bitmez, gündüzü doğmaz olur.
Kadın, “Çocuklar da senden değil. Sen onların babası değilsin’ der.
Giden kadının gitmişliğini unutan adam, giden çocukların kendisinden olup, olmadığı doğru olup, olmadığına kilitlenir.
Ertesi günü boşama davası açar.
Ertesi aylarda da, çocuklarla arasında babalık davası için DNA testi yaptırır.
DNA sonucu, telefonda sözlerle aynı çıkar.
Adam, 8 yıl boyunca çocuklarım diye sevdiği çocukların biyolojik babası olmadığını öğrenir.
Geçinmeye çalışırken, aslında yaşamadığını, yaşama çalışırken aslında geçinemediğini en derinden hisseder.
Ne çocuklarım var diye ağlayabilir, ne eşim beni derk etti diye üzülebilir halde.
Tek başına kaldığını anlar sorar:
Yaşamak mı zor, geçinmek mi?
İnsana Dair!
‘En önemli şeyin yaşamak değil, iyi ve doğru yaşamaktır.’ Socrates