Sanata ve sanatçıya saygımız toplum olarak sonsuzdur.
Ne var ki, bazen sanatın içinde ve sanatçının içinde insanların yaşam haklarına, özgürlüklerine, düşünce şekillerine dair açıklamalar olunca toplum olarak sevdiğimiz sanat, sevdiğimiz sanatçının üzerinde bile ayrışmalara gitmek zorunda bırakılıyoruz.
İşte bunu yapmayın!
Sanat toplumundur!
Sanatçı da toplumundur!
Bu fikirde yazı yazmaya karar verdiğimde birçok sanatçımızın, çeşitli belediyelerin festival ve kültür faaliyetleri kapsamında ilçelerinde yaptıkları etkinlikleri gördüm.
Aynı sanat, aynı sanatçı, aynı sahne, aynı insanlar ve eğlence coşkuyla.
Türkiye Cumhuriyeti olarak üstün gördüğümüz, ilk gördüğümüz, başarılı gördüğümüz, seçtiğimiz, beğendiğimiz değerler üzerine ayrıştırma yapmayalım.
Her yiğidin yoğurt yiyişi farklı olabilir ama herkesin sanat ve sanatçıya olan değerleri aynıdır.
Toplum olarak biz sanatı da, sanatçıyı da severiz, sayarız.
Yeter ki onlar da toplum olarak bizleri sevsin ve saysın.
Toplumun her zaman örnek aldığı sanattan ve sanatçıdan da tabi doğal bir beklentimiz var.
Toplumu, toplumun içinde özellikle genç bireyleri hayata, yaşama dair yönlendirirken genel kültür, genel ahlak, genel kurallar ve kanunlar çerçevesinde yapmaları.
Gençleri ayrıştırmadan, farklılaştırmadan, oldukları gibi kabul edip, onlara daha güzel yaşama, daha keyifli yaşama konusunda yön vermeleri.
Farklı olacağım, farkındalık yaratacağım derken sanatı hiçe sayan, sanatçı kimliğini yok eden durumlara toplum olarak karşıyız.
Sanatçı olarak özel hayatında ne yaşadığın, nasıl yaşadığın tamamen seni ilgilendirir, her bireyin hakkı gibi, ama toplumun karşısına çıkıp, toplumla birlikte olup, toplumun gözlemleyerek örnek aldığın durumda yani sanatçı konumunda ise konuştuğuna da, yaptığına da, yapmadığına da dikkat etmek zorundasın.
‘Benim sanatımı sadece şunlar izlesin, dinlesin, görsün’ diyemiyorsan, ben de sadece toplumun ‘Bu kesimini izlerim, dinlerim, görürüm’ deme hakkın yoktur, olamaz.
Her birlikte, güzelliklerle ve güzel günlerde yaşamayı dilemek hepimizin hakkı!