Şu an dinlediğiniz versiyon ise Aykut’un makamsal özellikleri önceleyerek yaptığı ilk düzenleme; benim de bir nevi taslak gibi ilk söylediğim hali.
Yakın çevremin umumi arzu ve ısrarı ile Demo 2 projesine zorla girdi desem yeri. Malum alaturka motifler ve klarneti duyunca, hepimizde hoşafın yağı kesiliyor. Ki bende bu damarın ağababası var... Çekincem, aynı şarkıyı başka bir versiyonla döne döne kakalıyor gibi olmasın diyeydi. J Neticede illallah deyip, koydum repertuvara. Dilerim onlar haklı çıkar…
Uzun lafın kısası; Bu hafta bu şarkı sizi kesmezse, devamında daha çooook şarkı olduğunu bilip, dişinizi sıkın. J
Hazır bu satırları yazıyorken, çok önemli bir konuya değineyim isterim. Geçen hafta kalbini sevdiğim Ömür Gedik aradı ve hayvan hakları yasasının bir an önce çıkması için benden de bir video istedi. Kolit ataklarıyla büyük sıkıntım vardı; yapamadım maalesef. Buradan telafi etmek isterim; Yıldırım Türker’in “Bahçe”sindeki (Bahçe – Güzellemeler / Kara Karga Yayınevi) yazılarından birinde alıntılayarak hatırlattığı, Rosa’nın (Luxemburg) arkadaşına yazdığı mektuptan satırlarla…
“Soniçka, manda derisinin kalınlığı ve sağlamlığı özdeyişlere geçmiştir; düşün artık, derisi yarılmıştı. Yük boşaltılırken hayvanlar yorgunluktan bitkin, hiç kıpırdamadan duruyorlardı ve biri, kanayanı, bütün bu süre içinde o kara suratında ve yumuşacık kara gözlerinde ağlayan bir çocuk ifadesiyle önüne bakıyordu. Bu gerçekten de tam olarak, şiddetli bir şekilde cezalandırılmış, üstelik nedenini, niçinini anlayamamış, zulüm ve işkenceden nasıl kaçacağını bilemeyen bir çocuğun ifadesiydi.”
LÜTFEN AMA LÜTFEN ÇIKARIN ARTIK ŞU YASAYI!