Adını da yazmayacağım, partisine de.
Kim, kim olduğunu düşünürse düşünsün. Kim hangi parti olduğunu sanırsa sansın.
Zerre umurumda değil!
Siyasetin ikiyüzlülüğünü yazmaktan başka da, ne kişilerle, nede kurumlarla bir derdim yok.
Bir cenaze törenindeyim. Öleni şahsen tanımıyorum ama bir yakın dostumun akrabası. Büyük caminin havlusunda, içerde vakit namazı kılanların namazını bitirmesi ve ardından başlayacak olan cenaze namazını bekliyoruz.
Cami bahçesinde, birbirini öyle ya da böyle nedenle tanıyanlar kümeleşerek daha çok geçmişten, daha az gelecekten ve en az da rahmetli olan kişiyle ilgili konuşuyorlardı.
Bazı kümeleşmelere uzaktan bakarken, hemen dibinde kadınların oluştuğu bir kümeleşmeye bakmakla kalmayıp, kulak vermek zorunda kaldım.
Kümenin tam ortasında duran, orta boylu, sarıya boyanmış saçlarıyla, bakımla kadın, rahmetliden, rahmetten vazgeçmiş, cami havlusunda siyasetin içine içine sözlü atışlar yapıyordu.
Adına vermeyeceğim partinin içinde karışıklıktan, partiyi bitirmek noktalarına getirdiklerinden ve hatta uzun vadede siyaseti bırakıp medyumluğa geçiş yaparak partinin biteceğinden bahsederek, “Herkes kendini kurtarsın’ diye son nokta cümlesini söyledi.
Kulak misafiri olmamı gerektirmeyecek kadar medyumluğunu yüksek sesle yaptığı için, kim olduğunu merak ettim.
Camiden vakit namazını kılanların çıkmasıyla, o kümeleşmede siyaset, daha doğrusu siyasetin medyumunu konuşması da bitti.
Cenaze namazı kılındı. Rahmet okundu. Helallik verildi. Ölüyü son yatacağı yere, yaşayanlar ise biraz daha yaşayacağı evlerine doğru yol aldı.
Aradan bir iki ay geçti.
Sosyal medyada denk geldim.
Cami havlusunda konuşan o kadını, siyasetçi kadını, medyum kadının, siyasetçi medyum, medyum siyasetçi haline denk geldim.
Bitecek dediği parti de yaşıyordu, kendisi de.
Tükendiğini, bittiğini, kapanacağını söylediği partinin bilmem ne birimi başkanlığı koltuğuna oturmuş, fotoğraf çekmiş, üstüne da yazmış ‘Vatandaşa hizmet etmeye devam ediyoruz’ diyordu.
Medyumluğu bıraktığı kesin!
Siyasete U değil O dönüşü yaptığı da!
İnsana Dair:
‘Düşündüğünü konuşmak kadar, konuştuğunu da düşünmelisin!’