Yargı kararını eleştirmek suçtur.
Ama yargıyı eleştirmek, yargının yaşattığı sosyal etkileri tartışmak, onlarla ilgili çıkarımlarda bulunmak suç değildir.
Kanunlarımız maalesef ki bazı durumlarda, günün çağına, yaşananların güncelliğine ve değişen şartlara göre yetersiz kalmakta.
Bu yetersizlikte suçtan suçların doğmasına, suç işleyenlerin daha çok ve şiddetli suçlar işlemesine neden oluyor.
Hayatı sürekli suç işlemekle, suç işlediği için polisten kaçmakla, suç işlediği için cezaevine girip, çıkmakla geçen birisiyle, hayatı sürekli çalışmakta, üretmekte, düşünmekte ve topluma, devletine ve ailesine kazandırmakla geçen insan maalesef ki bazen aynı hayat fotoğrafını içinde yer alabiliyor.
Suçlu suçlarına yeni birisini ekliyor, suçsuz suçsuzluğuyla hayata veda ediyor.
Bunun psikolojik bir çok nedeni olabilir ve bunu işin bilimsel tarafında bulunan insanlar net şekilde yorumlayabilir.
Bize düşen, yaşıyorsak, yaşayabiliyorsak, yaşamak istiyorsak kısmından düşünmek.
İstanbul'da genç polis memurunun şehit edilmesi, onu şehit edenin suç makinesi çıkması, o suç makinesinin aynı olayda annesini bile yaralamasının bireysel olarak da, toplumsal olarak da açıklanması mümkün değil!
Basit mantıkla şöyle anlatmak gerekirse, her canlı misali her otun da yaşama hakkı vardır.
Ama bazı otlar yaşaması gereken, yararlı otların yok olmasına neden olduğu için ayıklanır, tarladan sökülür, olmanın hiç faydası olmadığı gibi, zararının da olduğu net şekilde vurgulanır.
Tarlanın içindeki otlar içinde buna yapmayı gerekli gören insanın, insanlar içinde bunu yapmayı gerekli görmesinin zamanı geldi ve geçiyor.
Suç işleyenler gerizekalı değiller, sadece suç işleme alışkanlığı, psikolojisi içindeler.
O yüzdendir ki en az cezanın, en çok paranın kazanıldığı alanlarda suç işlemeyi tercih ederler.
Basit mantıklarıyla, yakalansam dahi, cezaevine girer, çıkar yine yaparım mantığının güvencesi vardır.
Bu onları daha çok suç işlemeye teşvik eder, suç işlemeyi sonuçlarına katlanılır alışkanlık haline getirir.
Pişmanlık ise asla olmaz.
Nasılsa çıkacak, nasılsa yeniden yapacak.
Hukuku savunuyorsak, dürüstlüğü savunuyorsak, adaleti savunuyorsak, hakkı savunuyorsak çoğunlukta olmak ve azınlık tarafında olanlar içinde şartları zorlaştırmak zorundayız.
Aksi halde her gün bir suç işleyenler yüzünden, hiç suçsuz yere ölenlerimiz olur.
Bu da dünyayı yaşanabilir değil, yaşayabiliyorsan haline getirir.
Yargının bütün erklerinden toplumsal beklentimize gelince.
Yasa mı çıkartırsınız, yönetmelik mi yaparsınız bilemeyiz.
Sürekli suç işleyenlerin, sürekli suç işleyeceklerini bilerek hareket ediniz.
İnsanları, sürekli suç işleyenlerle aynı dünyada yaşamak zorunda bırakmayınız.
Ya tedavi ediniz ya da tedavi tutmuyorsa, cezaevlerinde tutunuz.
Suç kaydı kabarık insanlarla aynı dünya da yaşayıp, ölmek istemiyoruz!
İşin içine özgürlük girecekse de, önce suçsuz insanların özgürce yaşama hakkı düşünülmeli.
Vesselam!