Dünya da silahlı, silahsız her türlü savaş devam ederken, ekonomi olarak, sağlık olarak bu kadar karışık, ateşli ortamda bir de terör saldırıları, terör eylemlerinin olması gerçekten çok ama çok düşündürücü.
Barışı her ortamda güçlü şeklide savunan devletlerin, insanların ellerinde silahların, bombaların olması gerçekten çok düşündürücü.
Dünyadaki milyarlarca insana sorsanız savaş mı, barış mı, ölmek mi, yaşamak mı diye herkesin vereceği cevap nettir.
Barış içinde yaşamak!
Peki ölmeye ve öldürmeye, ölümlere olan bu aşinalığımız nereden geliyor?
Daha çok kazanmaktan mı?
Ben hayır!
Başkasının daha çok kazanmasından, daha çok iyi olmasından, daha çok güçlü olmasından.
Türkiye’de, İstanbul’da, Beyoğlu’nda, Taksim’deki dün ki bombalı eyleminin anlamı da tam olarak bu.
Bu tür eylemlere Türkiye olarak alıştık diyesim gelmiyor ama maalesef alıştık.
Yüz yüze Türkiye’ye karşı savaş içine girmekten çekinen ülkelerin yaptığı tek şey, terörist eylemlerde bulunacak terörist gurupları destelemek, eylem talimatı vermek.
Acımız büyük, kaybımız büyük!
Sivil vatandaşlarımızın hayatlarını kaybetmesi ise dünyada yaşayan bütün insanların utanması gereken, düşünmesi gereken bir durum.
Dünyada yaşama hakkının bu kadar kolay yok olduğu düzlemde, dünyanın neresinde yaşarsanız yaşayın, yaşamınızdan endişe duyarsınız.
Ya burada da olursa, ya olur da ben ölürsem?
Emniyet Güçleri’nin başarılı bir operasyonla 24 saat geçmeden bombayı bırakan, bombayı bırakan yardım eden ve hatta bombayı bırakanı öldürme talimatını alan kişiyi daha belirlemesi, yakalaması ise tek tesellimiz.
Öldürülen öldürüldüğüyle kalmıyor, ölen de öldüğüyle kalmıyor.
Kalmaması da gerekiyor!
Geçmiş olsun Türkiyem!