Bir gece bir köşe başında vurdular onu
Hiç acımadan vurdular
Kalbine, yüreğine, mutluluklarına, hayallerine vurdular
Öylesine değil, ölesiye vurdular
Sevinçleri kırıldı
Gülüşleri kırıldı
Ruhunu söküp aldılar
Sakat kaldı hayatı
Ömrü bir kötürüm artık omuzlarına yük olan
Sevgi denen yapı talan edildi yüreğinde
Sözcükler artık iğreti duruyor dilinde
Derinlikleri sığ bir bakış kaldı gözlerinde
Kollarını kırdılar uzatamasın diye
Parmaklarını kırdılar bir daha tutamasın diye
Hem yetim hem öksüz hem de ruhsuz kaldı o gece
Cansız bedenini toplarken öldürüldüğü yerden
Ürperiyor artık duyduğu her ayak sesinden
Arada yorulup, oturuyor kaldırım taşına
Bir sigara yakıp, çekiyor dumanını içine
Duran bir vakitle akıp giden zaman arasında sıkışırken
Beşinci mevsimle tanışıyor yüreği
Silinmiyor artık yüzündeki kederin izi
Bir gece bir köşe başında vurdular onu
Hiç acımadılar
Kalbine, yüreğine, mutluluklarına, hayallerine vurdular
Hem vurdular, hem de vuruldu diye suçladılar
Kendine kendi yasını bile tutturmadılar