Geçmişe tarih olacağım bir gün, geleceğe ışık tutarken. Bu güne kadar anlayamadıklarımı anlayamayacağım bir gün, herkes benden birer birer giderken. Ben bazılarını karşılıksız, çıkarsız severken, Sevdiklerim içlerinden bana küfrederken, ben ise uzaktan sadece izlerken.
Dost sandıklarım arkadaş, arkadaş sandıklarımda düşmanımmış meğer. Ben geceleri masumca uyurken onlar arkamdan konuşmuş, benim hakkımda atıp tutmuş. Sen ne Ay’ından bahsediyorsun, bende güven tutulmuş, Etrafımda gülen suratlar meğer sahte dostlukmuş. Boşa dememişler sırrını söyleme sırdaşına, sırdaşın söyler sırdaşına. Benim sırdaşım gidip sırrımı söylemiş sırdaşına. Birde soruyor kırıldın mı diye bana? Kırılmadım desem ne fark eder ki, parçalandım aslında, dağıldım fazlasıyla.
Virgül bile olamamış insanlara nokta kadar anlamlar yüklemişim. Hâlbuki adam başlı başına kesme işareti iken, ben parantezler içinde göstermişim. Söylediği sözleri çarpıp çarpıp çıkarmam gerekirken, ben ise aksine bölüp bölüp toplamışım. Susun konuşmayın artık, sözlerinizin hepsi Yalan. Her çiçek açtıkça sayenizde bendim solan. Bu dünyada sanki her şey bana haram. Her birine güvendikçe sızlıyor yaram.