Bir şehir içi minibüsünde tanıştım yalnızlığımla
uzak ışıkların aslında yakın olduğunu,
cam kenarında kalmış evlerin sessizliğini bir şehir içi minibüsünde gördüm..
Oysa
Birçok hikayeyi çeviriyordu minibüsün tekerlekleri .
her ömür kendi duraklarını saklıyordu gecenin koynunda ,kimi yakın kimi uzak..
Bir şehir içi minibüsünde tanıştım yalnızlığımla
Bir koltuktaydık yalnızlığım ve üstü örtülmüş ayrılıklar ..
Omuzları çökmüş hayatın iziydi geceye adını yazdıran ,ben ve yalnızlığım bir koltuğa sığmıştık ...
Bir şehir içi minibüsünde tanıştım hayatın arka bahçesiyle , ölü bir minibüs ışığında insanların kederli yüzlerini gördüm,
bir durak bir durak daha..
Kirli sakalıyla yanımdan geçen acının resmini gördüm..
Neden sonra çocukluğum indi ilk durakta , yeni yetme zamanlarım kaçırdı durakları..
Ardından bakakaldim ,bir şehir içi minibüsüne..
Bin yıllık hasretimin adı yazılıydı, kimsenin görmediği..
Gözden kaybolan o minibüste de kalan sadece ve sadece iki damla gözyaşım ve yalnızlığımdı..