Günlük yaşam içinde koşturması bitmeyen hep bir yerlere yetişme çabasındaki biz kadınlar...
Telaşı hiç eksilmeyen bizler , kadınlar, kadınlarımız!
Bir de herhangi bir meslek grubunda ve fiili olarak da çalışıyorsanız hepten koşturmanız, telaşınız hiç bitmez...
Tabi ki çalışmayan kadınlarımız için de bu saydıklarım geçerli...
Ev temizliği, yemek , çocuklar , çocukların ödevleri...
Babalar bu durumda fon oluyor!! Bazıları için öyle ama .
Gel zaman git zaman çocuklar büyüyor herkes hayatını yaşamaya başlıyor , çalışma hayatına giriyor , evlilik kararı alıyor ,birey oluyor , olması gerekeni yapıyor ve yaşıyorlar...
Döngü böyle sürüp gidiyor..
Sıra şimdi o koşturmada yaşamayı kısıtlamış ebeveynlerin kendilerini yaşamalarında ,öyle olmalı, olmalı da ne mümkün...
Ne geliyor ardından torun bakmak...
Başa dönüldü yine...
Döngüye girildi...
İlk torun ikinci torun...
Adanmışlık...
Teslimiyet...
Parsellenmiş hayat...
Serzenişler...
Şu bir gerçek ki bu coğrafyada analık babalık ölünce bitiyor...
Herkese verilen bir ömür hakkı savrulup gidiyor, yok çocuk yok torun, geriye kalan ne, koca bir "hiç"...
Sorunun altında yatan sebep , kendisi için yaşamanın ne olduğunu çözememiş bir toplum var, küçük kalmış büyüğe bakmış derler ya herkes atadan gördüğünü yapmış...
Kaç yazı yazarsanız yazın kaç kitap okursanız okuyun bu durum bizim klasiğimiz olmuş ...
Kimse kimseyi dinlemiyor herkes bildiğini yapıyor ,o vakit diyecek bir şey yok...
Herkes kendi yaşamından sorumlu...
Şunu da iyi biliyorum ki yaptığınız fedakarlık sonunda madalya almıyorsunuz ,ne mi alıyorsunuz:
" Yapmasaydın " gibi nur topu gibi bir cümle alıyorsunuz!
Buyrun buradan alalım sizi!