Gökyüzünün dar ve ince sokaklarında gezinirken, yıldızların kalbi ile incindim her gece yatıp da hiç uyanamadığım gerçeklere. Gerçekler acıdır dinlemesini bilene, gökyüzü karanlıktır aydınlığı görene, güneşte bir yıldızdır bakmayı becerene.
Bu gece uzun uzun yıldızları izledim hepsi be kadar kırgın, ne kadar dargın , ne kadar da yorgun. Sonra bir rüzgar esti samanyolunun derinliklerinde tıpkı dünyada ki kasırgalar gibi... Bütün evler yıkılmış, hayvanlar çaresiz, insanlar kimsesiz feryat feryat isyanlar yükseliyor göklere ' gören var, duyan var ' bu zulme sessiz kalmayacak melekler var... Neyse ki burası dünya değil. Yıldızlar güçlü. Sarsılsalar bile asla yıkılmıyorlar. Biraz yaşlaştım tabi parıldayanları gözlerimi aldı tıpkı kadınlar gibi. Hem güzel, hem özel, hem de kadın işte ya dünyada ki kadınlar gibi. Sokağa çıkmaya korkan, kocasından dayak yiyen, ne bilim işte dövülen, sövülen, öldürülen; bu gidişata dur demeyen, gören körler, duyan sağırlar ama bir gün her şey güzel olacak diye umut eden yürekler var. Hep bir ağızdan göklere yükselen beddualar var. Küçük bebeklerin gözyaşları var, dillerde hep aynı dua var ' gören var, duyan var ' bunların bedelini ödetecek melekler var.. Neyse ki burası dünya değil.