Güney Kore’deyiz ve bugün bayram. Gökyüzü açık, hava soğuk ama içim yanıyor…

Adımlarımız bizi Seul’deki Savaş Müzesi’ne, oradan Kuzey Kore-Güney Kore sınırına götürüyor; 1950’lerde, bizden binlerce kilometre uzakta, Türk milletinin yiğit evlatlarının kanıyla sulanmış topraklara. Burada sınırı Türk ordusu çizmiş resmen, zira savaştığımız Kunu-ri ve Kaechon bölgesi bugün Kuzey Kore sınırında ama şanlı Türk ordusu sayesinde Güney Kore sınırları içinde yer alıyor.

Uzaktan Türk bayrağını görüyorum… Dalgalanıyor gökyüzünde, asaletle, dimdik. Altına geçip selam duruyorum. O anda gözlerim doluyor. Çünkü orada yalnız değilim. Arkamda 892 şehidimizin gölgesi var. O bayrak, onların canıyla göndere yükselmiş. Her kırmızısı, onların kanı; her beyazı, onların kefeni gibi…

Göğsümde bir sızı, içimde bir gurur…

Çünkü Türküm!

Bu topraklarda savaşmış bir dedenin torunu; kanını dökmüş, canını vermiş bir milletin evladıyım.

Ve Ramazan Bayramı’nın huzurunu burada, onların izinde, onların hatırasında yaşıyorum.

Bayram dualarımı onların ruhlarına gönderiyorum.

Bayram tebessümümü onların mirasına borçluyum.

Ruhları şad olsun…

Türk bayrağının altındaki mermer yazıtta Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün ismini ve “Yurtta Barış, Dünya’da Barış!” sözünü görüyorum. Tüylerim ürperiyor, bir kez daha gurur duyuyorum. Bir dua da Atama ediyorum. Rahat uyu Atam, Türk milleti ne seni unutur, ne de seni unutturur.

Burada olmak, işte tam da bu yüzden, anlatılmaz bir onur.

Varsa bir bayram,

O bayrak sayesinde var…

Ve o bayrak, her zaman gönderde kalacak…

Hepinize İyi Bayramlar dilerim…