Gece 04.00 falan. Akrep ve yelkovan, hiç uyumuyor. Camlarda sudan ayak izleri. Birdenbire gelen, bu camlar nasıl silinecek hissi...İçimin gecikmeyen, o camlar silinir, yerine yenisi bile yağar, hayat bu, her şeyi dert etme! cevabı. Aralığın son günleri. Gece, öylece uzanmış gökyüzüne. Tüm ışıklar yandı. Şehrin sokakları, ayak izlerinin azalmasıyla hafifliyor. Gecenin bu huzuru, hiç bitmesin istiyorum. Gecenin derinliğini seviyorum. Gecenin sessizliğini sunanların, gündüzde kalışını seviyorum.

Camlardaki, sudan ayak izlerinin sesi, gittikçe yükseliyor. Gökyüzü, sanki yollarını bulmaları için, onlara arada bir, ışık yakıyor. Biraz gürültülü olsa da, gecenin sakinliği, adeta ruhumu yıkıyor. Televizyonun yanındaki fotoğrafa ilişiyor gözüm. Takvimler ilerlerken, o anın içindeyken unutturduklarını, bir anda aklıma düşürüyor. Ah bu anılar. Gülümsetebilmesi iyi hissettiriyor. Sadece anılarda kalmamak, yeni anılara da yer açmak gerekiyor.

Bir yıl daha bitmek üzere. Aklımızla kalbimizin, anlaşmaya çalışırken, bazen bizi yara bere içinde bıraktığı, bazen, bir şarkının sözlerine baya derince, dalıp gittiğimiz bir yıl...Çoğu insan için, bir kitabın, oldukça sıradan bir cümlesinde, öylece kaldığımız bir yıl. "Şunu da yapsaydım" ile "İyi ki de öyle yaptım''larımızın, bir adım sonrasını düşündüğümüz bir yıl. Öyle olması gerektiği için, geride kalanlar. Hiç beklemediğimiz bir anda, hayattan gidenler ki onlar, camdaki suyun ayak izleri gibiler. Yüzümüzü ıslatan, kalpte izlerini bırakan...Her daim özleyeceklerimiz, adı geçince hiç yorum yapmayacaklarımızla bir yıl daha bitmek üzere. Yıllar, toplam rakamına baktığımızda, "Vaay bee nasıl da geçti" dedirtecek. Sanıyorum bunlar hepimizin olmasa bile çoğumuzun yaşadığı şeyler. Belki yeni yılda ,yine aynını yaşayacağımız belki de bu kez hoşumuza gitmeyenleri değiştirebileceğimiz şeyler. Dilerim, yeni bir yılı, yeni bir günü, her daim umut, sağlık ve huzur bulsun. Dilerim, her şey gönlünüzce olsun.