Susmak bazen çok şey anlatmaktır. Hiçbir kelime söylemeden çok şey konuşmaktır. Susmak bazen en büyük cevaptır. Cebinde taşıyabileceğin bir silahtır. Susmak bazen her şeydir, bazen hiçbir şeydir. Önemli olan herhangi bir şey olmadığıdır. Susmak aslında nezakettir, asalettir, zarafettir. Karşındaki insanlara bir eziyettir.

Geçen günlerde biraz susayım dedim, Allah aşkına konuş bak sensiz tat yok dediler. Biraz zaman sonra konuştum, sus bir yahu kafa beyin bırakmadın dediler. Sonra ağladım duygu sömürüsü yapıyor dediler. Biraz hizmet, hürmet edeyim dedim, gözümüzü boyamaya çalışıyorlar dediler. Yahu ben mükemmel değilim dedim, kendini çok beğenmiş dediler. Ben ne zaman güzel bir şeyler yapsam onlar hep kötüye çevirdiler. Ben ne kadar iyi şeyler yapsam da onlar içimdeki iyi göremediler. Şimdi soruyorum sana kalem ve kâğıt konuşayım mı, susayım mı?

Susmak aslında bir ibadettir, geniş çaplı bir ibrettir, teslimiyettir. Konuşmak ise bir cehalettir ama doğruyu söylersen çok mükemmeldir. Bazen konuşmak istersin ama konuşamazsın, çünkü konuşacak hiçbir şey yoktur. Bazen susmak istersin ama susamazsın, çünkü insanların konuşmaya ihtiyacı vardır. Önceleri hep konuşurdum hiç susmazdım. Susmanın bu kadar güzel olduğunu bilseydim inan ki hiç konuşmazdım. Aslında susmayı da pek beceremiyorum. Ey Rabbim! Susarsam ibadet olarak sustur, konuşursam ibadet olarak konuştur. Ey Rabbim! Hayrın karşısında konuşturma, şerrin karşısında da susturma...