Şefika Değirmenci
TUT Kİ SEVMEDİM BEN SENİ..
Tut ki sevmedim ben seni!
Gözlerim, hiç görmedi gözlerini,
Ellerim tanımadı ellerini,
Gülüşünü hiç görmedim say,
Sen gözlerimin nasıl güldüğünü hiç görmedin,
Kaçamak bakışlarım,
kaçamak bakışlarına yakalanmadı farzet.
Şu dibi nereye varır,
ucu nereye değer,
Sonu belli olmayan dünyada,
Karşılaşmasaydık seninle,
Birbirimizden bihaber bir ömür tüketseydik,
Kader bizi teğet geçseydi,
Sen hiç düşmeseydin hayat otağıma,
Ben hiç çıkmasaydım yollarına,
Nasıl? bir kayıp
Nasıl? bir ziyanlık olurdu biliyor musun?
Dünya bu kadar güzel
görünür müydü?bana!
Her sabah güneş başka doğar mıydı?sana!
Yaşamak için bir amacın,
beklemek için bir gayen olur muydu?
Dinlediğin şarkıların,
yudumladığın kadehlerin,
Hazzına varabilir miydin?
Tavanlara suretini çizdiren geceler,
Hiç uğrar mıydı? bana
Bir selam bin umut taşıtır mıydı? sana
Hiç olmasaydın, hiç olmasaydım.
Başka başka hayatlarda,
ayrı ayrı yollarda olsaydık;
aramaz mıydık? Dönüp durmaz mıydık?
şu devr-i âlem denilen taş toprak üzerinde birbirimizi bulmak için.
Şimdi sen kader, yazgı diyorsun buna,
Bense yeniden doğmak, can bulmak diyorum seninle yaşadığım her anıma...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.