Seç bir anı tarihte yerde sürünen boş hayaller.

Çok kan bulaşımış ellerin yerinde esiyor yeller.

Doğu ırmakları ne zaman dursa sevgiye bir an.

Batıda başlar yıldırımlar kan kusmaya duy inan.

Güneyin çöl tozlarında bir kertenkele öksürse.

Kuzeyde boz ayılar buzdan fikirlerle boş sükse.

Ne zaman olur insan, tarih ve fikirler yok satar.

Bir ceberrut oluşur, bir baş olma hevesi artar.

Yıkılır asma duvarı, ezilir mor üzümler arsızca.

Kalır masada fikir, kalır duvarda yazı kararsızca.

Öksüz kütüphaneler, sokaklar neşesiz aç yetim.

Elbet bilir insan kim dost, kim o, nedir niyetim.

Doğurur her insan, sinek larvası vahşi fikirler.

Kiminin ibriğinde kan damlar, kiminkinde kirler.

Yazı icat, vahşet yazgı, yanlış fikirler pandemisi.

İnsan kıyma makinaları, düşünceler akademisi.

İnsanlık tarihi, tüm canlılar için sonsuz keder.

Tüm galerileri toplasan bir damla sevgi eder.

Ezelden ebede tüm ademlerin elinde reçete.

Dönüp dolaşır karabasan gibi sonları olur çete.

Bilir insan aslında doğada yok bir ayırcımı hal.

Yoksa insanlığa faydan ne olur cenin olarak kal.

Yazılan vahşi fikirler galerisi koca bir küllüyat.

Bir dünyalık zaman yoksa iyiliğin, bir ömür yat.

Şimdi boş fikirler için geri dönüşüm acil şart.

Güzel insanlar biraz adaletten doldurun kart.

Galerisi boş bir dünyayı yeniden sevmek umut.

Vahşi fikirler boş, çiçek, sevgi ve aşk en somut.