Siyasetin içinden yazarken, dışardan destek almaya hiç ihtiyacınız olmuyor.

‘Un var. Şeker var. Ne duruyorsunuz? Helva yapsana’ der gibi yazılacak konuda kendiliğinden geliyor önümüze.

Sosyal medyada şimdiler de bir VEFA tartışmasıdır aldı başını gidiyor.

İsmi belli birileri, isim yazmaktan çekindiği birilerini vefasızlıkla suçlayan yazılar paylaşınca, altına da bize tam böyle yol lazımdı diyen ama yazmaktan çekinenlerde yorumlarla Vefa’nın üzerine edebiyat yapıp durmuşlar.

Siyasette vefanın ne olduğunu anlatabilmek için önce siyasette ne yaptığına veya yapmadığına bakmanız gerekir!

Maddi veya manevi çıkarcı siyaset yöneticiliği yaptığınızda, VEFA diye bağırmanız, yöneticilikten indiğinizde maddi veya manevi çıkarlarınızı bittiğini gösterir.

İyi insan olarak bilinseydiniz, VEFA’yı İstanbul da aramazdınız!

İyi yönetici olabilseydiniz, VEFA’yı sitem etme aracı olarak kullanmazdınız!

İyi siyasetçi olabilseydiniz, VEFA’nın ortasında, herkesin geçenken girdiği eviniz olurdu!

Siyaseti bir yaşam tarzı, çalışma alanı olarak seçenler ile siyaseti bir alışkanlık haline getirenler arasında çok büyük bir fark vardır.

Siyaseti yaşam tarzı, çalışma alanı olarak seçen, siyasettin tepesinde de olsa, dibinde de olsa siyasetten, siyaset yapmaktan, siyasetin içinde bulunmaktan ve siyasi çalışmalar yapmaktan vazgeçmez.

Hiçbir şey yapmasa, yapılanlara destek olur, köstek olmaz!

Siyaseti alışkanlık haline getirenler ise, bu alışkanlıktan kurtulamadıkları için, alışkanlığını başkalarının yapmasına kıskandıkları için, bencil şekilde eleştirmekten başka bir şey yapamaz ‘Bizim zamanımız da’, ‘Eskiden’, ‘O dönemde’ vs.

Kabul edin, aktif siyasette yaşlandınız!

Kabul edin, aktif siyasetin dışında kaldınız!

Kabul edin, birileri sizden daha iyi çalışıyor, daha samimi, siyaseti daha kapsamlı olabilir!

Bir şeylerin neden bu kadar kabullenemediğinizi bir düşünün.

Belki boynuz, kulağı geçmiştir de ondan olabilir!

VEFA’nın kulakları çınlasın!

İyi hafta sonları!