Geçtiğim yolların tozları hâlâ uçuşuyor arkamda

Kalbim kökünden sökülüp, kopartılırken bir çınar gibi;

Suyun feyezânına, 

Ateşin hiddetine and içtim. 

Toprağımdan kopartılırken, ahvâlimi kimseler görmedi 

Sînemi parçalayan acılarım ölümsüz yaralar bırakırken, 

Sicili bozuk sevgilerimi terk ettim. 

Âfâkî kaldığım sevdiklerimin yanından kaçıp, münzevî hayatı seçtim. 

Kar örttü içimdeki özlemleri, buz dağları yükseldi yerlerine

Yazanına bile yabancı bir mektubum bu yeryüzünde 

Ne giysem yakışmıyor içimdeki bu hüzne

Hiçbir renk tanıdık değil yüreğime  

Yalanlara  kaparken gözlerimi, 

Yalnızlığı kendime telkin ettim. 

Mevsimini kaybeden bir bulut gibiyim

Sürüklenirken gökyüzünde, yağıp bir damla olamıyorum. 

Ne kışım kış, ne de güneş var yazımda 

Ömrüm artık köhne bahârında

Hüyâlarda gezinirken, ezildim hakîkat duvarının altında

Geçmişim benim yüreğimdeki vâveylâ.