Bağlanmış dizlerinin üstünde koca bir alem.

Yetersiz bir sessizlik, sopalı katil cümlealem.

Koparken yelesinden bir kaç avuç kıl yaşlı atın.

Kışı atlatmış kuru ayazda, gözleri cesur kıratın.

Toprağı nallamış bir uçtan bir uca beklenti çok.

Herşeyi dümdüz görüyor, çünkü gözlükleri yok.

Kişner atlar damarına basarsa hainin biri ansız.

Çifte vurur, şaha kalkar, etrafta görürse kansız.

Atlar normal zamanda vadide zambaklara eş.

Hava kararmış, zindana dönmüş su içtiği teş.

Kişnemek atların yanlış zamanlara sur borusu.

Elinden alınmış atların düzlükleri, yeşil korusu.

Su içtiği dereler kurursa bir yelki atının vakitsiz.

Kişnemekten dili damağı yapışır, ısyanı sessiz.

Atlar şehirleri pek sevmez, cana zarar asfalt.

Kentlerin üstleri beton, metan gazı dolmuş alt.

Uyduruk atlar gezer kent sokaklarında başıboş.

Bilge atlar canhıraşça kişner, meydan bomboş.

İlk atın yürekten kişnemesini duysaydı diğerleri.

Bugün sırtlarına geçirilmezdi koşum ve eyerleri.

Uçsuz bucaksız bozkırda eşit, özgür gezerken.

Bir tutam ota aldanmanın bedeli ödenir erken.

Atlar avazı çıktığı kadar kişner görünce yılanı.

Belki hiç kişnemezdi, yutmasaydı ilk yalanı.

Bir torba arpaya tamah edip, ol yular mahkumu.

Şimdi arpaya ulaşmak için taşı tonlarca kumu.

Yara yara üstüne at artık kişnemekten yorgun.

Kimseler duymaz atı, taş olmuş vicdan, durgun.

Asil atlar hiç olmazsa kişner, varlığını savunur.

Ruhu kırbaçlananlar bir tutam yeşil otla avunur.

Av.Yusuf AKIN/28.05.2021/İzmir