Yerel yönetimlere talip olmadan önce olayın önünü, arkasını, gidişini, duruşunu, sonunu görmeden hareket eden ve seçildim nidalarıyla zafer çığlıkları atanların düştüğü durum: Satılık!

Belediye Başkanı olmak zor değil. Tavla da zar atar gibi düşünün, düşeş gelirse toplarsınız, hep yek gelirse kaçarsınız.

Foça Belediye Başkanı Saniye Bora Fıçı da, hep yek atanlardan.

Belediyenin kasası boş diye başladığı başkanlığının ilk günlerinde makam odasına gelen hacizler, işçilerin maaşlarını ödeyememe gibi durumlarla karşı karşıya kaldı.

Kendisi de şaşırdı ne yapacağını. Hatta eminim içinden demiştir ki, "Bu makam koltuğunda oturacağıma gidip evimdeki berjer koltukta otursam daha iyi."

Belediyecilik yapmanın kolay bir iş olduğunu kim, nasıl anlattıysa artık.

Ama Başkan Fıçı'da işin kolayını bulmuş, yani birazcık belediyeciliğin arka kapısını görmüş. Belediye ait olan taşınmazların satışına başlamış.

Belediyenin malları, kamunun malları, kamunun malları da belediyenin gelir kaynağı gibi olmuş.

Başkan Saniye Bora Fıçı, son olarak belediye ait Yeni Foça'da bulunan 3 parselde arsa niteliğindeki 19 bağımsız bölümün satışını meclisin gündemine getirmiş.

Meclisin gündemine getirmesi zaten yeterli, CHP'li meclis üyelerinin oy çokluğuyla satışların yapılmasının önünde hiç bir engel olmaz, olamaz da.

Peki satılan arsalar gittiğinde Foça Belediyesi'nin elindeki taşınmaz sayısı azalacak mı? Evet!

O satıştan elde edilen gelirle belediyenin bir takım borçları ödenecek mi? Evet!

Böyle her gelen başkanın bir yerleri satmasıyla bundan 20 yıl, 30 yıl sonra belediyenin elinde satılabilecek taşınmaz kalır mı? Hayır!

Bu yerel belediyecilik şekliyle Foça Belediyesi, ileri zamanlarda adını, makam odasını, parkları, bahçeleri, belediyenin logosunu dahi satışa çıkarabilir.

Her dönemde para lazım olduğunda sat işleyişinin sonu yok demektir.

Başkan Fıçı, seçimlerden önce belediyenin malını, mülkünü satacağım demişse dediğini yapmış sayarız. Ama demediyse ve satıyorsa Foçalılar bunun hesabını ağır sorar diyoruz.