Geçen gün taze demli çayımı koyduğum kupamı avuçlarımın arasında tutarken buğulu camdan dışarıyı seyrediyordum. Mevsim kış malum. Bizim buralarda kış mevsimi tam bir kış gibi olur. Yağmuru ayrı, karı ayrı, soğuğu ayrı güzel olur.

Camdan bakarken turuncu, sarı ve bordo yaprakları gördüm. Yeşil ile başlayıp bordo ile biten bir ömür düşündüm istemsizce. Yapraklarla insanı karşılaştırdım. O da yeşil olarak doğar ama bordoya, turuncuya dönüşerek yok olur hafiften. İnsan ömrü de böyle değil mi?

Bebek olarak doğarız, yaşlanır yok oluruz hafiften...

Her mevsim ömrümüzden geçiyor, mesela

bu kış ne yaptın, bitki çayı içtin mi? Dışarıda kar yağarken sıcak köşende yarım kalmış kitabını bitirdin mi? Kahveni alıp soğukta üşüyerek yürüyüş yaptın mı? Günbatımını donarak izledin mi? Denizlerde suyun artışını farkettin mi? Sabahları ayazda ellerini birbirine ovuşturarak ısınmaya çalıştın mı? Ne bileyim, karlı bir sabaha uyandın mı? Kardan adam yaptın mı?

Şimdi bunları okurken; aman ne saçmalıyor öyle, çocuk muyum ben? - diyebilirsin. Muhtemelen dedin şimdi. Evet bir yanın hep çocuk olmalı. Ancak bu şekilde insan kalabilirsin. İnsan olarak doğar, insan gibi yaşar, insan gibi gidersin bu dünyadan. Bir yanı çocuk olmayan, içindeki o hırçın, coşkulu, narin, masum çocuğa sahip çıkmayan insanlar zamanla deforme olur, değişir, başkalaşır, dönüşür. O çocuk hep seninle olmalı.

Şimdi mevsim kış. Sonrasında hep bahar gelir. Ama sen bu kıştan ne anladın? Kendine bir sorar mısın, ben bir mevsim daha devirdim, ömrümden bir kış daha geçti. Peki ben bana ne kattım?

Hayatından bir mevsim daha geçiyor, sen ne yapıyorsun zaman akarken?

İyilik, gelişim, güzellikler, daha iyi insan olabilmek, misyonlarına hakimliğin, daha çok umut, daha çok aşk, daha çok öğrenmek ve öğretmek, kitaplarla bağ kurmak, en güzel müzikleri duymak...

Hangisine yatırım yaptın? Hangisini kattın ömrüne, kendine?

Bak şimdi bir kış daha geçiyor, kışın sonu bahardır elbet. Fakat bir sonrakı kışa çok var, hem de ömür dediğin kısa. Sabahlar meçhul, yarınlar bilinmez. Bugünün farkında olup, bugüne odaklı yaşamalısın. Bugün gerçek, diğerleri hatıra ve hayal. Gerçek her zaman daha iyidir.

Bak, mevsim kış, yol kısa. Sen bugünün şimdi bu saatinden başla yaşamaya. Gerçek yaşamaktan bahsettiğimi de unutma. Nefes almak yaşamak anlamına gelmez. Sor kendine, ben yaşıyor muyum? Cevabı sendedir.

Mevsim kış, hava soğuk, yol kısa...