Size de olur mu? Bulunduğunuz yerde, içinizin en derininden birden haykırmak istersiniz. Bu olmamış, bu yanlış ama bu çok güzel böyle devam edin. Yok yok vazgeçtim. Der misiniz? 

Bir de yanında nedeniyle niçiniyle açıklama isteği de hakim bir duyguyla uyanır mısınız?

Öyle çemkirmek, küçük görmek, sen kimsin, ben en şahaneyim demek için değil. Adalet duysunun ağır basması gerektiğinden, öylesine içinizden gelmesi gerekir. En önemlisi de önemsiz engellerin  çözümlenmeyip önünüze ulaşılmaz engeller çıkarıp hayatı kördüğüm etmesinden sıkıldınız değil mi. 

İncir çekirdeğini doldurmayan sorunlarla boğuşup ama inciri mahvedenlere ne demeli. Yoksa onlardan mısınız?

Dostsunuz, arkadaşsınız tabii ki dertler derya yüzüp kıyıya çıkmak isteyeceksiniz. Ama arada sırada sadece güneşlenseniz olmaz mı. Sadece kahvenizi içip güzelleşseniz ne iyi olur.  

Siz derin nefes alıp hücrelerinize yenilikleri, güzellikleri çekerken yanınızdakiler sizi aşağıya çekmesin. Yanınızdaki mutsuzlardan hele mutsuzluk bombasını her an her yerde salacak kişilerden tam anlamıyla nasıl kurtulursunuz bilemiyorum. 

Bildiğim bir şey varsa o da şudur ki; siz içinizi ferah tutun, kendinizi mutlu edecek, memnun edecek ne varsa kim varsa onlara tutunmaya onlarla birarada olmaya devam edin.

Hayat yolu öyle bir şey ki  bugün yaptığınızı, bugün düşündüğünüzü yarın geliştirip değiştirebiliyorsunuz.  E, beş yıl önce de siz sizdiniz bugün nasıl farklı bakıyorsunuz. Çünkü siz her geçen gün ruhunuza uygun, hücrelerinize uygun değişip gelişiyorsunuz. En önemlisi ruhunuzu  bedeninizle daha sık buluşturuyorsunuz da her şey ondan. 

Ama inşallah değişip gelişiyoruzdur. Öyle olmuyorsa, aynı insanlar aynı sorunlar dönüp dönüp bizi bulur.  Siz içinizden kendinizle didişmeye, değişiklik yapmak için ruhunuzla itişmeye devam edin. Ama dışınızdakilere bunu sakın yapmayın.

Psikolog bir arkadaşıma neden bu kadar çok kendimizle uğraşıyoruz diye sormuştum. Çocukluğumuzda biz böyle değildik. Annelerimiz ise hiç böyle değildi dedim. O da şöyle cevap vermişti; Zaman , teknoloji ve dünya bizi artık sorgulamaya itti. Kendimize, zamansızlık içinde çok zaman ayırdık. O yüzden kendimizi bulma yollarında kendimizi didikliyoruz. Bir yandan da telaşlıyız. Zaman var ama yine de zamansızlık çekiyoruz. 

Yıllar yıllar sonra dönüp ben nasıl bir hayat yaşadım dememek için arada bir durup, dinginleşip bu soruyu sonunda değil de arada bir kendimize sormak lazım. 

Yerli kabile rehberleri  gelen turistleri merdivenlerden çıkarırken arada bir dururlarmış. Turistler de durmaya gerek yok biz yorulmadık gidelim dediklerinde yerliler onlara şöyle bir cevap vermiş; merdivenleri çok hızlı çıkıyoruz ruhumuzun bedenimize yetişmesi için durmamız gerek.

Bizler de ruhumuz ve bedenimizi birarada tutmayı başarmalıyız. Şu zamanda en büyük boşluk bu sebepten. Kendinizi bulma yollarında ruhunuzu merdivenlerde bırakmayın.