Biz istemedik kafesler ardında durmayı,burada hapis kalmayı.Bir heves uğruna  veya acımasızca atıp gittiler bizi.Belki karnım tok ama yalnızım,sevgisizim ve en önemlisi hapisim. Siz olsaydınız ne kadar hapis kalabilirsiniz hiç düşündünüz mü ?Ben ne zaman gelip beni biri buradan kurtaracak diye çok düşündüm.Çok acılı gözlerle baktım ah canım diye yanıma gelenlere.Hep bana sarılıp" bunu evimize götürelim" demelerini bekledim.Eğer resimlerimize ,gözlerimize bakarsanız bizim ruhumuzu görebilirsiniz.