Bu mevsim de yakışmadı yüreğime

Kara bulutlar sızıyor pencere boşluklarından

Paslanmış balkon demirlerini dövüyor yağmur damlaları

Boğazıma kadar dolu bir lirik şiirin dizeleri ısıtıyor üşüyen  gözlerimi ..

Gece parmaklarıni doluyor dalgalanmış saçlarıma

Mavi boncuklu bir çerçeveden fırlayıp geliyor çocukluğum

Baş ucumda..

Eski bir makasla kesiyor, yatağın kıyısına oturmuş ,ayakları yere değmeyen hâllerimi..

Sıkılmış bir güne evriliyor zaman

Ayaklarımın altından kayıyor ,başı önüne eğilmiş ,çırılçıplak bir toprak.

Ağzımda toplanıyor bütün renkler

Avuçlarıma doluyor bütün bir gökyüzü

Hepinizin üstüne kusuyorum mevsimleri

Biraz bahar biraz kış

Biraz fırtına biraz güneş

Biraz eylül biraz ağustos..

Çıkarıyorum içimdeki bütün  yarım kalmış  aşkları  , çünkü gözlerime  uzun yağan yağmurlar yakışıyor diyorum..

Ve

Gece  , yine zamanın  yaralarını sağaltıyor .

Gölgesi duvara vuran yüreğimin bağları  çözülüyor ..
Devriliyor ansızın  mavi boncuklu çocukluğum

Yastığımin altına sıkışmış  siyah beyaz fotoğraflara bu kez ben kaçıyorum

Kendi sesimi okşuyorum küçük telaşlarımla...

Bir başımalığıma bir kervan arıyorum..

Sonra diyorum ki

Kimselerin seni iplediği yok zaten

Bu mevsim de yakışmadı yüreğine...

Bu mevsimi de  yurtsuzluğunu da sakla göz çukurlarında

Sesim içime kaçıyor yorgunum ..

Hayat da  beni önüne katıp götürüyor , götürürken de saçlarım tellerine takılıyor..