Bak bu gece seni gökyüzüne anlattım dışarıda lapa lapa kar yağıyor. Önceden senden bahsettiğimde yağmur yağardı, gök bana ağlardı, çokça kez ağladı. Çok garip ama bugün ağlamadı. Bugün seni güneşe anlattım, aniden batıverdi öğlen on iki de, karanlık çöktü göklere. Hava buz kesti kapandı kara bulutlara, yüreğimin aydınlık kalmış umut kıyılarına. Önceden seni andığım an güneşin yanakları kızarırdı, ağzından tebessümler dökülürdü sıcak sıcak soğuk yüreklere, merhem olurdu yarınlara. Her taraf ısınırdı, zengin fakir tüm canlılar duacıydı bana ve sana.

Seni bu gece yıldızlara anlattım. Çobanyıldızı bile yok gökyüzünde. Bu gün kara kahverengi bir görüntü var gökyüzünün derinliklerinde. Saman yolunda bile trafik var. Bu gece her yerde bir endişe bir hengâme, Sanki adın haram artık bu gökyüzüne, Hâlbuki önceden seni andığım zaman yıldızlar kayar melekler dilek tutardı. Bulutlar o gece çıkmazdı saklandığı yerden bizim için. Bu gün seni bulutlara anlattım, bak hepsinin yüzü kara. Hepsinin yüreği yara.

Bu gece seni rüzgâra anlattım, git yârimin kulağına fısılda diye. Belki inanmayacaksın ama rüzgâr durdu aniden eserken lodos kıyısından, sam yeli taraflarına. Susuverdi birden bire korkunç heybetiyle. Önceden senden bahsettiğimde poyrazdan eserken aniden çöl rüzgârı olurdu üşüyen kalplere. Bu gece seni anlattım gökyüzüne Çobanyıldızı bile yok piyasada. Seni anlattım bu gece kar yağıyor dışarıya. Rüzgâr esmiyor hiç bir tarafa, adeta donuyor koca şehir bizim aşkımızla. Ne sen varsın ortada nede ben...