Sıradan bir sokak köpeği olarak dünyaya geldiğimde bu kadar önemsiz ve değersiz görecegimi  ve yaşayacağım acıları hiç bilmiyordum . Bilseydim gerçekten doğmak bile istemezdim zaten. Annemin sütünden ayrıldıgımdan  bu yana yaklaşık 7 aydır yaşamaya çalışmakla meşgulum . Açlık, susuzluk , yağmur, soğuk, sıcak.  Her mevsim, hergün bizler için ayrı bir izdırap çünkü. 

Günlerdir aç gezmekten başım dönmüş yiyecek ararken otobana çıkmışım. Son hatırladığım yerlerden bir kırıntı aramam. Sonrası kendime geldiğimde bir çuval üzerinde kanlar içinde bir masa üzerinde olduğum.  İnsan denen bir canlı çarpıp kaçmış bana . Yine insan denen başka bir canlı da alıp veteriner klnigine bırakmış.  Hemen veteriner abi bana mudahelesi etmiş.  3 ayağımda kırılmış. Ön ayağım bandaja alınmış.  Arka iki ayağıma da pim takılarak operasyon olmuşum.  Şu an hala klnikte tedavim sürüyor.  İnşallah yine ayağa kalkıp yürüyebilirim.  Tralles Veteriner klinigi Çağrı Çağlar hocam ve bana sahip çıkan Funda küçük ablam sayesinde tekrar hayata tutunacagim.  Buna inanıyorum.  Uzun uzun hikayemi anlatmamın  sebebi ise çektiğimiz acıları tarif etmekte kelimeler yetersiz. Lütfen yollarda dikkatli gidin. Ola ki bir cana çarptiniz.  Lütfen orada öylece bırakıp gitmeyin . Bir veteriner kliniğine götürün. Çünkü bizim de bir ruhumuz, canımız var acıyan.