Haritanın doğusunda aslında başlamıştı göçebeliğim , insan yığınlarının  arasında kendi çadırımda yaşıyordum..
Kirli ayaklarıyla dolaşan , salyalarini akıtan kan emiciler, yırtık kahkahalar , yüzü maskeli insanlar...

Güçlüler ve zayıflar..

Haritanın doğusu .

Erkekler..

Yaşamın  vazgeçilmez eril gücü ,

rezil hayatı çekilir gösteren doğanın tek sahibi erkekler..

Kadınlar..

Ruhunu haraç mezat satan , yüzü gözü boya kovasına düşmüş kadınlar, kül kedisi olmaya ana rahmine düştükleri andan itibaren razı olan kadınlar..

Kendi kalelerine kendi kendilerini  hapseden dişiller..

Çadırımdan kafamı çıkardığımda gözüme hepsi böcek  gibi görünenler..

Varlıklarını sadece gece hissettirenler.
Ve

Haritanın batısı..

Yüksek topuklular ,ojeli tırnaklar, yüzü gözü boya kovasına düşmüş kadınlar, yoktu haritanın farkı, ha doğu ha batı..

Rapunzelin kulesi , Rapunzelin saçları.

Saçını süpürge ettiğiyle övünen, bedeniyle dolaşan kadınlar...

Köleliği kanıksamış , kanıksatmış dişiller...

Kulelerde ,kalelerde bir parça ekmegin bir yudum suyun minnetini bir böcek gibi yaşamaya  adayanlar ..

Kral çıplak demenin vakti gelmedi mi?

Nefesinizi tutmayın , haykırın!

Evde , sokakta, çarşıda sen varsın...

Sen var oldukça hayatın rengi solmaz...

Sen varsan elinin değdiği her yer güzelleşir, güçlenir...

Varlığına sen sahip çık...

Varlığını kimseye armağan bile etme...

Güç senin elinde...

Kendinin farkına var... Ayağa kalk... Bir böcek gibi yaşamaktansa ....