Gecelerim gündüzlerime, dünlerim bugünlerime döndü.

Her gün aynı hüzün aynı gam, hayat ölüme çevrilen kısır bir döngü.

Gözlerim yollarını gözlerken, ellerim yıllarca, kalbim üşür diye üstünü örttü.

İnanmak istedim kattığın onca anlama, sen istersen bunu anlama ama gözlerim başkasına hep kördü...

Ve sonunda utangaç gönlüm, gönlüne küstü...

Alınma, gönlüm aklının alamayacağı kadar geriye düştü.

Hani beni yüz üstü, yarım eksik bırakıp gittiğin o gün var ya...

İşte o gün, tam da o gün anladım ki, yaşadığımız koca bir düş tü...

Ömer Köroğlu