EYLÜL

Sadece sonbaharın değil birçok şeyin başlangıcıdır eylül. Kiminin yüreğinde bir hüzün yaprağı sararıp solmuş ama son bir umut dalına tutunmuş, kimileri için bir aşkın başlangıcıdır sabah seher yellerinin esişinde, kimisi için ise belki de bir veda havasıdır. Kimisi için ise annesinin prensesine verdiği bir kız çocuğu ismidir. Nerden bakıldığı ve nasıl yorumlandığı kişiye göre değişse de yine de eylül en çok şairlere yakışıyor kanımca.

Şairler yürekleri ellerinde, kelimeleri ceplerinde gezen adamlar her daim vasiyetlerini yazmışlardır onlar. Gam yükünün bekçileridir. Geceler boyunca sevda alıp aşk satarlar, uykuya yenik düşüp sızıncaya kadar. Bu kadar yük ağır gelir bazen yüreklerine. Usulca sustururlar dillerini ve kelimelerini. Sabaha bir sala ile verirler eşe dosta ölüm haberini herkes şaşkınlık içinde kalıverir çoğunun ağzından tek kelime dökülür kalp krizi derler ölüm sebebine oysaki ne eylüller, ne sonbaharlar ne vedalar görmüştür şairler. Bir kriz ile baş edemeyecek kadar aciz ve ölüme bu kadar teslimiyetçi değillerdir.

Gel gör ki aşk yüreğe girdi mi kimseye ve hiçbir şeye gücün yetmez. Tek hüküm kurduğun ve sefasını sürdüğün cebindeki kelimelerden kurduğun imparatorluğundur. İmparatorluk dediğime bakmayın; anlamaz şairler savaştan, seferden, kılıçtan geçirmekten. Onların kendi dünyası vardır çoğu zaman kimseyi almazlar, aldıklarında ise adları ya deliye çıkar ya sevdalı bir yüreğin imdat çığlıkları ile kaçışına gebe kalır. Olsun azizim ne fark eder ki “atın iyisine doru; adamın iyisine deli demezler mi?” varsın desinler. Aşkı delicesine yaşayan kaç can kaldı yüreği paramparça edene kadar sevecek kaç şair kaldı kaç sevda zırhı giymiş savaşçı kaldı.

Kâğıtlarda kuruyup kalan aşk sözcüklerinin mürekkeplerinden “s.ç.s” yazan aşka geldik. Aynı dijital aletler üzerinden oynan kız ile erkeğin oyun aşkına geldik. Şimdi bunları desem deli derler dedim ya şairlerin iyisine deli derler o yüzden en güzeli susmak ve seni sevmek, günü doyasıya yaşamak.

Yaşamak dediğime bakma; istemem öyle pahalı sofralar, şıkır şıkır elbiseler, işveli nameli laflar, tek taşlara, alyanslara sığdırılmış yürek yangınlarını bilmez benim yüreğim. Hem “eller bana bey demiş ben isterim ki sen bana adamım diyesin” yok yok öyle kaba saba düşmez dile ağır gelmez hele sen bir sev yürekten, bak diline ne de güzel yakışır. Adamım demek kocam, aşkım, başımda ki çınarım, Eylül’ümün babası…

Mesela denizin bitmeyen bir maviliğine hakim olsak, gözümüzün ve gönlümüzün alabildiği kadar geniş bir aşk sahasında yani top bir o kalede bir bu kalede olsa, içimiz sabahın kıpırtıları ile zıplasa, ellerimizde hafif kurumuş simitler olsa, içimizden geçirsek keşke kaşar da olsa diye. Sonra da göz göze gelsek, ben alnından sıcacık bir ekmek arası kaşar öpücüğü alsam, sen boynumdan cenneti içine hapsetsen. Eee cennet bu tabi ki sende kalsın, kimselere verme, ebeden ve ezelen senin olayım. Çok aradım seni bitmeyen gecelerde, ansızın içime çöken nisan yağmurlarında, üstelik korunmasız, savunmasız ve şemsiyesiz yakalanmışken.

Şimdi diyeceğim ve tanımını yapacağım tek şey var ki; şu dünya alem tek coğrafya, yedi bölge, seksen bir şehir, bilmem kaç ilçe ve hudut sınırları da dahil o dilinde türküler, ellerinde bağlamalar, cebinde kelimeler, yüreğinde son ses açtıkları müzik ile bağıra bağıra şiir yazan, okuyan şairler var ya işte onlar sizin dediğiniz gibi deli değiller. Eğer ki hâlâ bulursanız işte onları çok sevin onlardan size zarar gelmez.

Düşünün ki, kelimeleri incitmemek için çırpınan yürekleri bir cana nasıl kıyar. Sen yeter ki mutlu olmaya niyet et. Bak birazdan ezan okunacak rabbin aşka davet edecek. Kiminin aşkı ibadet, kimin ki doğan çocuğunun kulağına okuduğu Eylül ismi, kiminin ki şiir olacak, benim ki sensin. Azıcık sabır, azıcık niyet ile aç yüreğini kurbanım. Geldim işte servetimle değil, yüreğim ile.

Hoş geldim. Sefalar getirdim.